Literatura faktu

Dziesięć lat po tragedii smoleńskiej. Dziesięć lat życia rodzin, które straciły swoich bliskich. Czy poradziły sobie ze stratą, jaki wpływ na ich prywatne losy miała ta ogólnonarodowa tragedia? Załamania nerwowe, rozwody, alienacje, ale też kariery polityczne podparte nazwiskami z listy ofiar. Autor reportażowej książki 96 Końców Świata wydanej w 2011 roku, wraca do swoich rozmówców sprzed lat
i jednocześnie analizuje społeczne przepracowywanie tego tragicznego wydarzenia: miesięcznice, upamiętnienia, decyzja o ekshumacji, przewody sądowe Czy jako naród potrafiliśmy sprostać sytuacji - w jakim punkcie znajdujemy się dziś?

Co zabija prędkość, kierowca bez wyobraźni, kiepska droga, a może beznadziejny samochód? Jakie wyciągamy wnioski z wypadków? Czy śmierć w zgniecionym aucie/motocyklu/pod ciężarówką może dać... nieśmiertelność, sławę, wpłynąć na nasze bezpieczeństwo, a nawet skusić do nagrania płyty (niepotrzebne skreślić)?
Wypadki w motoryzacji kosztowały dotąd życie 60 milionów ludzi prawie tyle co II wojna światowa. Książka powstaje, by pokazać, jak wielki wpływ mają na kulturę, życie codzienne i to, co robimy, żeby się im przeciwstawiać. Niektóre wypadki wydarzyły się z głupoty, inne z przypadku. Te ostatnie potrafią szokować, bo są nieprawdopodobne lub wręcz niewytłumaczalne...
Rafał Jemielita - dziennikarz motoryzacyjny. Prowadził magazyn Automaniak w TVN Turbo, był jurorem plebiscytu Samochód roku Playboya i redaktorem naczelnym portalu autostuff.pl. Zapaleniec sportu motorowego obejrzał 200 rajdów i wyścigów, brał udział w afrykańskich edycjach Rajdu Dakar. Na co dzień pracuje w dziale zagranicznym magazynu Twój Styl, redaguje magazyn MercedesMe, jest współautorem cotygodniowej audycji Gra Wstępna w Antyradiu i przygotowuje koncepcję nowego programu motoryzacyjnego w internecie. Publikował w magazynach Focus, Kaleidoscope, National Geographic.

Wszyscy spotkali się wczesnym rankiem 10 kwietnia 2010 roku na pokładzie rządowego Tupolewa 154M Lux o numerze bocznym 101. W saloniku trzecim, powiększonym zaledwie cztery dni wcześniej do osiemnastu miejsc. Jednak ta książka to podróż w przeszłość. Jest o tym, co wydarzyło się wcześniej. Dużo wcześniej. O życiu dziewięciu generałów, których drogi tak nagle zostały przerwane?

Książka, którą Donald Trump chciał objąć sądowym zakazem publikacji!
Były doradca Donalda Trumpa ds. bezpieczeństwa narodowego ujawnia szokujące kulisy polityki prezydenta USA. Mając prawie codzienny dostęp do prezydenta, John Bolton stworzył dokładną wizję swoich dni w Gabinecie Owalnym. To, co zobaczył Bolton, było szokujące: dla Trumpa reelekcja była jedyną rzeczą, która się liczyła, nawet jeśli oznaczało to zagrożenie lub osłabienie narodu. Trudno mi zidentyfikować jakąkolwiek znaczącą decyzję Trumpa podczas mojej kadencji, która nie była spowodowana kalkulacjami dotyczącymi reelekcji - pisze.
Wstrząsająca Jake Tapper, CNN
Bomba, która pokazuje, że prezydentura Trumpa wciąż jest w stanie nas czymś zszokować The Guardian
Nie wierzę, że to mówię: jest gorzej, niż sobie kiedykolwiek wyobrażałem - Stephen Colbert

Gdy Hitler wchodził na mównicę, Niemcy wiwatowali na jego cześć i wpadali w ekstazę. Niektórzy porównywali to zjawisko do stanu hipnozy i ekstremalnej euforii. Okazuje się, że przywódca Trzeciej Rzeszy był nie gorszym pisarzem niż mówcą. Od wielu lat poszukiwano jego dzienników, które miały ulec zniszczeniu lub zaginąć w dniach klęski Trzeciej Rzeszy wiosną 1945 roku - w mediach pokazywały się nawet fałszywki. Wreszcie dotarł do nich Christopher Macht, autor bestsellerowej serii "Spowiedzi Hitlera". W nieznanych dotąd zapiskach dyktator i jeden z największych zbrodniarzy wszech czasów odsłania prawdziwą twarz i zdradza tajemnice, o których wielu nie miało pojęcia. Przekonajmy się, co Hitler chciał ukryć przed światem!

Afganistan na kołach to kolejna z serii książek Navala opowiadająca o jego wojennych przeżyciach. Tym razem wraz ze swoją jednostką GROM przenosi się z Iraku do Afganistanu, choć w Iraku nadal stacjonują polskie wojska i trwa wewnętrzny konflikt.

GROM w Afganistanie funkcjonuje jako samodzielny Task Force w kanadyjskiej strefie odpowiedzialności w prowincji Kandahar. Prowincja Kandahar to niejednolita społeczność, zresztą jak cały Afganistan, operatorzy GROM-u muszą poza wykonywaniem operacji specjalnych nauczyć się funkcjonować na styku odmiennych kultur, pomiędzy różnorodną ludnością wyznającą inne wartości i zasady.

Afganistan to kraj o bardzo surowym klimacie, gdzie na równi z nieprzewidywalnym przeciwnikiem zagrożeniem jest klimat i pozostawione przez Rosjan miny.

BREAK POINT to chwila, w której decydujesz, że nic nie stanie między tobą a twoim celem. Moment, w którym wychodzisz ze swojej strefy komfortu, aby iść naprzód.

Żołnierze sił specjalnych nie są nadludźmi. Nie trafiają w cel z każdym strzałem. Kule się od nich nie odbijają. Mają takie same słabości i wątpliwości jak każdy z nas. Ale zwykli ludzie też mogą robić rzeczy niezwykłe, pod największą presją, w najtrudniejszych sytuacjach.

W życiu Olliego Ollertona wszystko było ekstremalne, nie chodził na skróty. Jest byłym żołnierzem Sił Specjalnych. W wieku 18 lat wstąpił do Royal Marine Commandos. Brał udział w misjach w Irlandii Północnej i Iraku w ramach operacji Pustynna Burza. Po ukończeniu wyczerpującego 6-miesięcznego procesu selekcji SAS Ollie dołączył do Special Boat Service (SBS), gdzie służył 6 lat.

Jego życie to dowód na to, że każdy może zrobić coś niesamowitego, ponieważ dopiero wtedy, gdy nadchodzi czas kryzysu, kiedy jesteś w punkcie załamania - dowiadujesz się, kim naprawdę jesteś.

A jaki jest twój BREAK POINT? Co musi się stać, żebyś odbił się od dna?

Pamiętaj, że sekunda jest tylko tak długa albo tak krótka, jak czuje człowiek, który ją przeżywa.

Wiadomości z życia brytyjskiej rodziny królewskiej wciąż podbijają media, miliony osób na całym świecie codziennie śledzą z zaciekawieniem wszystkie doniesienia zza bram Buckingham Palace.
Monarchowie nie gotują. Nie ubierają się samodzielnie, nie nalewają sobie picia ani nie ścielą łóżka. Podobno przyszły władca Królestwa, jego posiadłości i terytoriów, nawet nie wyciska sobie sam z tubki pasty do zębów, gdyż zadanie to należy do jednego z czterech jego kamerdynerów, który nakłada pastę na królewską szczoteczkę ze zdobionego srebrnego dozownika. Oficjalnie zdementowano za to inną słynną legendę o rozpieszczaniu członków rodziny królewskiej, zgodnie z którą każdego ranka przed księciem Walii stawiano siedem gotowanych jaj uszeregowanych według ich twardości, każde opatrzone cyfrą oznaczającą liczbę minut gotowania, tak aby mógł każdego spróbować i wybrać najbardziej mu odpowiadające.
Szczodrze sponsorowany przez swoich poddanych brytyjski dwór zatrudniał rzesze kucharzy, pokojówek, lokajów, mamek, nianiek, ogrodników, sekretarzy i urzędników. Pielęgnowane przez stulecia rytuały dworskie miały na celu utrwalenie wizji monarchy jako osoby wyjątkowej, ważniejszej niż prezydenci czy milionerzy. A jak lepiej to osiągnąć, niż udowadniając, że przyziemne czynności nie przystoją monarsze. Na usługach królowej przez długi czas była choćby pomocnica, która podawała monarchini wachlarz w sypialni, nalewała wodę do mycia rąk i zdejmowała rękawiczki. Ale już wkładanie monarchini obuwia i zdejmowanie go było domeną paziów. Tak było przez wieki, tak jest również dziś.
Nawet obecnie tysiące osób czuwają codziennie nad maksymalnym komfortem zaledwie kilkorga osób z rodziny królewskiej. Co ciekawe, z czasem liczba pracowników rosła dwór Elżbiety II zatrudnia dziś bowiem blisko 1200 osób, podczas gdy jej babka, królowa Wiktoria miała ich zaledwie 921.

Wiadomości z życia brytyjskiej rodziny królewskiej wciąż podbijają media, miliony osób na całym świecie codziennie śledzą z zaciekawieniem wszystkie doniesienia zza bram Buckingham Palace.
Monarchowie nie gotują. Nie ubierają się samodzielnie, nie nalewają sobie picia ani nie ścielą łóżka. Podobno przyszły władca Królestwa, jego posiadłości i terytoriów, nawet nie wyciska sobie sam z tubki pasty do zębów, gdyż zadanie to należy do jednego z czterech jego kamerdynerów, który nakłada pastę na królewską szczoteczkę ze zdobionego srebrnego dozownika. Oficjalnie zdementowano za to inną słynną legendę o rozpieszczaniu członków rodziny królewskiej, zgodnie z którą każdego ranka przed księciem Walii stawiano siedem gotowanych jaj uszeregowanych według ich twardości, każde opatrzone cyfrą oznaczającą liczbę minut gotowania, tak aby mógł każdego spróbować i wybrać najbardziej mu odpowiadające.
Szczodrze sponsorowany przez swoich poddanych brytyjski dwór zatrudniał rzesze kucharzy, pokojówek, lokajów, mamek, nianiek, ogrodników, sekretarzy i urzędników. Pielęgnowane przez stulecia rytuały dworskie miały na celu utrwalenie wizji monarchy jako osoby wyjątkowej, ważniejszej niż prezydenci czy milionerzy. A jak lepiej to osiągnąć, niż udowadniając, że przyziemne czynności nie przystoją monarsze. Na usługach królowej przez długi czas była choćby pomocnica, która podawała monarchini wachlarz w sypialni, nalewała wodę do mycia rąk i zdejmowała rękawiczki. Ale już wkładanie monarchini obuwia i zdejmowanie go było domeną paziów. Tak było przez wieki, tak jest również dziś.
Nawet obecnie tysiące osób czuwają codziennie nad maksymalnym komfortem zaledwie kilkorga osób z rodziny królewskiej. Co ciekawe, z czasem liczba pracowników rosła dwór Elżbiety II zatrudnia dziś bowiem blisko 1200 osób, podczas gdy jej babka, królowa Wiktoria miała ich zaledwie 921.

Wiadomości z życia brytyjskiej rodziny królewskiej wciąż podbijają media, miliony osób na całym świecie codziennie śledzą z zaciekawieniem wszystkie doniesienia zza bram Buckingham Palace.

Monarchowie nie gotują. Nie ubierają się samodzielnie, nie nalewają sobie picia ani nie ścielą łóżka. Podobno przyszły władca Królestwa, jego posiadłości i terytoriów, nawet nie wyciska sobie sam z tubki pasty do zębów, gdyż zadanie to należy do jednego z czterech jego kamerdynerów, który nakłada pastę na królewską szczoteczkę ze zdobionego srebrnego dozownika. Oficjalnie zdementowano za to inną słynną legendę o "rozpieszczaniu członków rodziny królewskiej", zgodnie z którą każdego ranka przed księciem Walii stawiano siedem gotowanych jaj uszeregowanych według ich twardości, każde opatrzone cyfrą oznaczającą liczbę minut gotowania, tak aby mógł każdego spróbować i wybrać najbardziej mu odpowiadające.

Szczodrze sponsorowany przez swoich poddanych brytyjski dwór zatrudniał rzesze kucharzy, pokojówek, lokajów, mamek, nianiek, ogrodników, sekretarzy i urzędników. Pielęgnowane przez stulecia rytuały dworskie miały na celu utrwalenie wizji monarchy jako osoby wyjątkowej, ważniejszej niż prezydenci czy milionerzy. A jak lepiej to osiągnąć, niż udowadniając, że przyziemne czynności nie przystoją monarsze. Na usługach królowej przez długi czas była choćby pomocnica, która podawała monarchini wachlarz w sypialni, nalewała wodę do mycia rąk i zdejmowała rękawiczki. Ale już wkładanie monarchini obuwia i zdejmowanie go było domeną paziów. Tak było przez wieki, tak jest również dziś.

Nawet obecnie tysiące osób czuwają codziennie nad maksymalnym komfortem zaledwie kilkorga osób z rodziny królewskiej. Co ciekawe, z czasem liczba pracowników rosła - dwór Elżbiety II zatrudnia dziś bowiem blisko 1200 osób, podczas gdy jej babka, królowa Wiktoria miała ich "zaledwie" 921.

Co zabija prędkość, kierowca bez wyobraźni, kiepska droga, a może beznadziejny samochód? Jakie wyciągamy wnioski z wypadków? Czy śmierć w zgniecionym aucie/motocyklu/pod ciężarówką może dać... nieśmiertelność, sławę, wpłynąć na nasze bezpieczeństwo, a nawet skusić do nagrania płyty (niepotrzebne skreślić)?
Wypadki w motoryzacji kosztowały dotąd życie 60 milionów ludzi prawie tyle co II wojna światowa. Książka powstaje, by pokazać, jak wielki wpływ mają na kulturę, życie codzienne i to, co robimy, żeby się im przeciwstawiać. Niektóre wypadki wydarzyły się z głupoty, inne z przypadku. Te ostatnie potrafią szokować, bo są nieprawdopodobne lub wręcz niewytłumaczalne...
Rafał Jemielita - dziennikarz motoryzacyjny. Prowadził magazyn Automaniak w TVN Turbo, był jurorem plebiscytu Samochód roku Playboya i redaktorem naczelnym portalu autostuff.pl. Zapaleniec sportu motorowego obejrzał 200 rajdów i wyścigów, brał udział w afrykańskich edycjach Rajdu Dakar. Na co dzień pracuje w dziale zagranicznym magazynu Twój Styl, redaguje magazyn MercedesMe, jest współautorem cotygodniowej audycji Gra Wstępna w Antyradiu i przygotowuje koncepcję nowego programu motoryzacyjnego w internecie. Publikował w magazynach Focus, Kaleidoscope, National Geographic.

"Jedno jest pewne. Wojna sprawia, że mocniej czuje się życie. I daje nam przekonanie, że jesteśmy wyjątkowi. Nie uwierzę, jeśli któryś z moich kolegów zaprzeczy. Szkoda tylko, że płaci się za to taką cenę."
Zawód reportera wojennego wciąż pozostaje domeną mężczyzn. Mało jest kobiet, które pokazują wojnę na pierwszej linii frontu. Ćpuny wojny to opowieść polskiej reporterki, która przedstawia życie codzienne kobiety korespondenta wojennego bez upiększeń i kompromisów: pęd na lotnisko, łapanie najlepszych połączeń. Szybko, szybciej. Ostrzał, ucieczka, adrenalina. Lajf, zsyłanie materiałów, kolejny lajf, znowu ostrzał. A także brutalna prawda o tym, co dzieje się po powrocie do domu.

Habsburgowie zaliczali się do najważniejszych dynastii Europy, byli pierwszymi władcami, których posiadłości obejmowały cały świat. Osiągnęli wielkość dzięki szczęściu i sile. Rządzili nieprzerwanie Świętym Cesarstwem Rzymskim po 1273 roku i niemal bez przerwy od 1438 aż do upadku cesarstwa w 1806 roku.
Wczesne dzieje rodu przypominają dreszczowce, w których fakty mieszają się ze spekulacjami, sięgają bowiem V wieku naszej ery i prowadzą przez tajemniczą alzacką rodzinę Etichonidów do francuskich Merowingów, których mitycznym protoplastą był Kwinotaur czyli byk z pięcioma rogami.
W XIII wieku Habsburgowie uzyskali znaczne obszary w Europie Środkowej, odpowiadające z grubsza terytorium dzisiejszej Austrii i Słowenii. Następnie, w okresie zaledwie pół wieku, poczynając od lat siedemdziesiątych XV wieku, posiadłości Habsburgów znacznie się powiększyły aby objąć Niderlandy, Hiszpanię, Czechy, Węgry i większą część dzisiejszych Włoch. Najcenniejszą zdobyczą stanowiła Hiszpania, ponieważ wraz z nią przyszedł Nowy Świat i przedsięwzięcia kolonialne obejmujące Ocean Spokojny i Azję. Posiadłości Habsburgów były pierwszym imperium, nad którym nigdy nie zachodziło słońce.