Bogna z Dziennika 1954 naprawdę miała na imię Krysia.
Oto prawdziwa historia romansu Leopolda Tyrmanda z nastolatką.
Początek lat 50. XX wieku. Tyrmand liże rany – jakiś czas temu wyrzucili go z „Przekroju”, a teraz z „Tygodnika Powszechnego”. Przychodzi co dzień do stołówki Związku Literatów, by zjeść cienką zupę, jedyny ciepły posiłek bezrobotnego. Pewnego dnia dosiada się do nastoletniej Krysi.
Przypadkowe spotkanie zmienia się wkrótce w improwizowany kurs literatury, potem we wspólne odrabianie lekcji, a na koniec w romans. Dziewczyna zostaje kochanką 33-letniego pisarza.
80-letnia dziś Krystyna Okólska – pierwowzór Bogny z Dziennika 1954 – postanowiła po latach opowiedzieć swoją historię. Dzięki temu powstał nie tylko detektywistyczny reportaż o związku pisarza i młodej dziewczyny, ale także znakomity portret Warszawy pierwszego powojennego dziesięciolecia.
Czerwone skarpetki bikiniarzy, jazz słuchany potajemnie, milicja na tropie bandy braci Wałachowskich, a nad wszystkim srogi wizerunek Stalina. I miłość dwojga ludzi.
Dziewczyny mają moc to historie wspaniałych, silnych, dumnych i nieustraszonych młodych dziewczyn, które są dowodem na to, że płeć nie ma znaczenia, a bycie dziewczyną nie ma granic.
Biegaczki, triathlonistki, baletnice i żołnierki. Wokalistki, lekarki, biolożki i lekkoatletki. Artystki, szalone przyjaciółki, nieustraszone odkrywczynie. Córki i siostry. To im dedykowana jest książka Kate T. Parker. To dla nich i dzięki nim powstała książka-album, której zawartość zapoczątkowała światową rewolucję w mówieniu o kształtowaniu się dziewczęcej tożsamości.
Długo wyczekiwana na polskim rynku książka Kate T. Parker Dziewczyny mają moc, wyrasta ze sprzeciwu wobec stereotypów płciowych, które odbierają dorastającym dziewczętom pewność i wiarę w siebie. Zdjęcia na Instagramowym koncie fotografki wywołały medialną burzę i rozpoczęły globalną dyskusję o konieczności zmiany narracji o dziewczęcości i kobiecości.
