Literatura naukowa i popularnonaukowa

To nie jest jeszcze jedna książka o agentach! To opowieść o konsekwencjach ich dawnych uwikłań i roli jaką odegrali w budowie postkomunizmu. To także próba odpowiedzi na fundamentalne pytania: kto nie pozwolił im się przyznać i dlaczego antykomunizm jest w Polsce sierotą?.
Sławomir Cenckiewicz

Książkę celowo określam jako szkic historyczny gdyż z konieczności starałem się w niej przedstawić tylko najważniejsze fakty by ułatwić Czytelnikowi poszukiwanie prawdy i do tego zachęcić. Dodaję też dla informacji że książka ta oparta jest na moich audycjach historycznych nadawanych przez Rozgłośnię Polską Radia Wolna Europa. Skrypty radiowe starałem się uzupełnić i dostosować do potrzeby Czytelnika.

Opowieść o planach i ich realizacjach, o agentach i ich oficerach prowadzących z IW (kontrwywiadu), którzy niszczyli wszelkie przejawy polskości obecne w powojennym ludowym Wojsku Polskim. Główni bohaterowie służą autorce jako ilustracja losów armii, wypłukującej ze swego grona nosicieli faszystowskiego korpusu oficerskiego II RP. Proces ten dotknął m.in. oflagowców, dawnych jeńców III Rzeszy, którzy zamierzali kontynuować służbę wojskową w kraju. Ich losy potoczyły się różnie.

Najbardziej antykomunistyczna, konserwatywna i reakcyjna z moich książek! Historia w trzech ulubionych przeze mnie odsłonach: dziejów Ludowego Wojska (nie)Polskiego, rewizji obowiązujących interpretacji losów Polski i tragedii Kościoła katolickiego w epoce Soborze Watykańskiego II. Nowe teksty spotykają się ze starymi, które zyskały walor nowości, bo przecież historia się nigdy nie starzeje. Ta opowieść jest na przekór prawie wszystkim, bo jest polemiczna i podąża za mackiewiczowską definicją prawdy, która niczego nie zmienia i niczego nie przeinacza. Kto zabił muchę, ten zabił. Kto zabił człowieka, ten zabił. Jest idealnie obojętna, bo idealnie obiektywna.

Wiedza komunistycznych tajnych służb na temat życia politycznego emigracji była niewątpliwie rozległa. Świadczy o tym bogata dokumentacja zgromadzona w IPN. Mimo to działania podejmowane przez wywiad PRL wobec emigracji zdają się mieć charakter dość przypadkowy, by nie powiedzieć chaotyczny, i okazjonalny. Częściej chyba polegający na wykorzystywaniu nadarzającej się sytuacji, wynikającej ze skłócenia wychodźstwa czy problemów materialnych emigrantów, niż na planowym, przemyślanym kreowaniu wydarzeń.

"Praca Elżbiety Romanowskiej, dotycząca dziejów prokuratur wojskowych w Polsce w latach 1944-1955 ma charakter historyczno-prawny. Wyodrębnieni prokuratury w ramach struktur przesądzających o ustroju organów wymiaru sprawiedliwości ma bardzo ważne znaczenie. Podkreślić należy, że w nauce prawa karnego pomijano rozważania na ten temat. Jak autorka wskazuje, model prokuratury został przyjęty z systemu radzieckiego prawa karnego, z odrzuceniem klasycznego modelu procesu karnego opartego na zasadzie kontradyktoryjności, czyli równości stron procesu. Radziecki model prokuratury był ściśle związany z funkcjonowaniem najwyższych władz państwowych kierujących państwem komunistycznym opartym na dyktaturze proletariatu z całkowitym odrzuceniem trójpodziału władz, na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. W tym układzie prokuratura obok funkcji dochodzeniowych, śledczych i oskarżycielskich miała strzec bezpieczeństwa wewnętrznego państwa w zakresie jego tworzenia, wykładni i stosowania." Z recenzji prof. Genowefy Rejman

Książka niniejsza jest efektem moich studiów nad polską emigracją polityczną oraz działaniami władz PRL wobec wychodźstwa. Zamieszczone w tym tomie teksty podzielone zostały na cztery tematyczne grupy: „Wrogowie” Polski, Uciekinierzy, Wcielenia Cata i Jutrzenka wolności. Ich bohaterami są postaci powszechnie znane: Józef Piłsudski, a właściwie legenda Marszałka, generałowie Władysław Sikorski, Władysław Anders, Józef Haller, prymas Stefan Wyszyński, wybitny publicysta Stanisław Mackiewicz, poeta i satyryk Marian Hemar czy prezydent Ryszard Kaczorowski, ale także osoby szerzej nieznane, niemal całkowicie zapomniane.

Drugi tom trylogii Sławomira Cenckiewicza.

Kiszczak, Czempiński, Petelicki, Michnik, Iwulski, Jaruzelski, Gawor, Mazowiecki, Lichocki, Komorowski, Tobiasz, Kuroń, Dukaczewski, Sienkiewicz, Tusk A także nielegałowie, porywanie dzieci przez służby PRL, spisek w Magdalence, lustracja Trybunału Konstytucyjnego, przewerbowanie SB do CIA, FOZZ, WSI, UOP, afera marszałkowa, przejmowanie spadków, bezpieka w urzędzie Miasta st. Warszawy, genderyzm historyczny

Anatolij Golicyn o polskiej transformacji:

To logiczne, że nowy polski niekomunistyczny premier zasugerował, że wojska radzieckie powinny pozostać w Polsce, aby chronić komunikację sowiecką ze swoimi wojskami w Niemczech. To logiczne, że Lech Wałęsa powinien był zadeklarować, że chce jako prezydent Polski lub nawet jako potencjalny kandydat na tak wysoki urząd zadeklarować: chcemy konstruktywnie współpracować z komunistami.