Literatura piękna

Nagroda Pulitzera za Olive Kitteridge. Nominacja do Bookera za Mam na imię Lucy.
Znakomita autorka powraca ze wspaniałą powieścią, poruszającym dziełem współczesnej literatury.
Jim i Bob nie mogą uwolnić się od wspomnień dziwnego wypadku, w którym zginął ich ojciec. Obaj byli wtedy dziećmi. Kiedy tylko mogli, uciekli z rodzinnego Shirley Falls w Maine do Nowego Jorku. Jim, błyskotliwy prawnik korporacji, zawsze starał się pomniejszać dokonania obdarzonego wielkim sercem brata. Z kolei Bob, pracujący w instytucji udzielającej pomocy prawnej, wielbi Jima i stara się nie zwracać na to uwagi.
Ten utrwalony stan rzeczy zostaje naruszony, kiedy ich siostra, która została w Shirley Falls, pilnie wzywa ich do domu. Jej nastoletni jedynak Zach wpakował się w kłopoty i Susan desperacko potrzebuje pomocy. Bracia Burgess wracają więc w rodzinne strony, a od dawna skrywane napięcia, które ich ukształtowały i kładły się cieniem na wzajemnych relacjach, zaczynają się ujawniać w nieoczekiwany sposób. Na zawsze zmieni to stosunki między rodzeństwem.

Nic nie jest czarno-białe, a sprawiedliwy nie znaczy dobry.
Thriller prawno-finansowy w stylu Toma Wolfe'a

Browar Tomka P. Chenczke to wielowątkowy thriller, którego akcja toczy się
w czasach rodzącego się w Polsce wolnego rynku. Co łączy wielomilionową międzynarodową transakcję ze śmiercią młodej modelki, agresywnymi działaniami organizacji feministycznej i seksualnym szantażem wymierzonym w wysoko postawionych urzędników? Misternie uknuta intryga sięga dalej, niż można się spodziewać, a zaplątani
w nią ludzie poznają prawdę, która jest bardziej niebezpieczna niż ich zbrodnie.
Warszawski prokurator, Bożydar Wąsik usiłuje połączyć pozornie przypadkowe zdarzenia. Jego nieoczekiwanym sprzymierzeńcem staje się były prawnik korporacyjny, a obecnie balansujący na granicy alkoholizmu nieudany dziennikarz. Ich równoległe, choć niezależne śledztwa pokazują, że sprawiedliwość ma wiele twarzy i że morderstwo może być jedną
z nich.

Mistrzowsko zmieniając perspektywy, z których poznajemy kolejne elementy układanki, autor towarzyszy bohaterom w ich życiowo-zawodowych wędrówkach - od pustyń i miast Australii, po ulice Londynu, Brukseli, Amsterdamu, Wiednia i Warszawy. Jednak bez względu na miejsce akcji, moralne dylematy postaci w konfrontacji z wielkimi pieniędzmi, zbrodnią, szantażem, a także własną chciwością i żądzą władzy pozostają te same.
Wielopiętrowa, efektowna intryga, utkana wokół sprzedaży tytułowego Browaru jest pretekstem do ukazania dramatycznych przemian, jakie zachodzą w bohaterach powieści
w zderzeniu z nową, bezwzględną rzeczywistością wolnego rynku. W świecie szybkiej komunikacji i swobodnego przepływu kapitału, pozornie niezależne losy ludzkie przeplatają się ze sobą, zmieniając życiowe postawy, zmuszając bohaterów do dramatycznych wyborów, często do zmierzenia się z własnym człowieczeństwemlub jego brakiem.
Tylko nielicznym uda się odnaleźć swoje miejsce w nowym, wspaniałym świecie, którego symbolem jest Browar. Ale cena, jaką muszą za to zapłacić, będzie wysoka.

Każdy czasem marzy, by cofnąć się w czasie i jeszcze raz poczuć się dzieckiem. Zrobić niektóre rzeczy jeszcze raz, ale inaczej. Bo w gruncie rzeczy ciągle żyje w nas dziecko, czy mamy lat 30, 50 czy 80.
Uważajcie jednak o czym marzycie. Czasami marzenia się spełniają Jarko Wolski też wracał wspomnieniami do bezpiecznych, sielskich lat dzieciństwa. Ale nie żeby chciał znów mieszkać w ciasnym pokoju dzielonym z siostrą, jeszcze raz wkuwać bezużyteczne wzory skróconego mnożenia, walczyć z upiorną woźną, zgłębiać wstydliwą sztukę podrywu i znów czuć niepokój na widok wyniszczonego chorobą ojca. A to właśnie mu się przydarzyło - wrócił do przeszłości naprawdę.
W powieści Sosnowskiego mieszają się epoki, lata, pory roku, a Jarko uwięziony w pętli czasu zaczyna wierzyć, że utknął w niej na dobre. Nie może pozbyć się wrażenia, że na ulicy właśnie minął swoją żonę, której przecież jeszcze nie ma. Gdzieś na peronie widzi siebie samego sprzed kilku lat. A może raczej za kilka lat? Jarko będzie musiał nieźle pogłówkować, by odnaleźć powrotną drogę z odległych zakamarków pamięci...
Jerzy Sosnowski - ur. 1962 roku w Warszawie, historyk literatury, pisarz i publicysta, członek redakcji kwartalnika Więź, były dziennikarz radiowej Trójki. Laureat Nagrody Kościelskich za zbiór opowiadań Wielościan (2001). Autor m.in. powieści "Apokryf Agłai" oraz Sen sów. Nominowany do Nagrody Literackiej Nike za zbiór esejów Co Bóg zrobił szympansom

Dowcipna opowieść o kłopotach wynikających z pogoni za przyjemnościami.
Paweł Kohoutek, niezmordowany poszukiwacz erotycznych przygód, każdą kobietę mami opowieściami o wielkich wspólnych planach na przyszłość. W tym właśnie tkwi sekret jego powodzenia u niewiast. Jednak reputacja donżuana zostaje pewnego dnia wystawiona na ciężką próbę, bowiem do rodzinnego domu Kohoutka, w którym mieszka z żoną i dzieckiem, niespodziewanie przyjeżdża jego ,,aktualna kobieta".
Pisząc o tej książce krytycy porównują Pilcha do Hrabala oraz Kundery. I słusznie. Kohoutek i jego miłosne perypetie ożywią i rozbawią czytelników znużonych współczesną literaturą piękną.

Poznaj dalsze losy bohaterów z pierwszej części, do których dołączą nowe, nie mniej ciekawe postacie wykreowane przez autora.

Jedna z najbardziej wyczekiwanych kontynuacji ostatnich kilkunastu lat; książka, która miała nigdy nie powstać, napisana przez autora dzięki nieustannym prośbom fanów.

Jak mówi sam Wiśniewski, przy pisaniu “Końca samotności” towarzyszyły mu zupełnie inne uczucia i myśli niż przy tworzeniu "Samotności w sieci", co można dostrzec już od pierwszych stron książki. Poznajemy w niej Kubę - syna głównych bohaterów, znanych z powieści wydanej prawie dwadzieścia lat temu - który, podobnie jak rodzice, poznał kobietę przez Internet, jego relacje z Nadią są zupełnie odmienne od tych, które połączyły jego rodziców. Zimno i dystans zastąpili otwarciem i ciepłem, a ich miłość zrodziła się z przyjaźni.

Szczęście dwojga młodych ludzi zostanie zagrożone i poddane próbie: nad ich głowami zbierają się ciemne chmury przeszłości, a ulewa, która z nich spadnie, może poważnie zagrozić wspólnej przyszłości Kuby i Nadii.

Wiśniewski z charakterystyczną dla siebie łatwością przedstawia czytelnikom zawikłane, niejednoznaczne relacje międzyludzkie, które w burzliwy sposób przechodzą ze skrajności w skrajność. Dogłębnie analizuje nasze zachowania, na ich podstawie starając się odpowiedzieć na najważniejsze pytanie w życiu człowieka, jakim jest sens istnienia.

Rodzinna szopka krakowska z medium, legendą dziennikarską i drobnymi skandalami w tle.
Poznajcie Andrzeja, mężczyznę przed pięćdziesiątką. Właśnie dokonuje rewizji swojego życia. Powiecie, ależ to trywialne, kryzys wieku średniego. A jednak sposób, w jaki ten zodiakalny Skorpion próbuje rozliczyć się z przeszłością, okazuje się też rodzinną sagą, rozpisaną na głosy herstorią i uszczypliwym, pełnym anegdot komentarzem do wydarzeń ostatniego stulecia. No cóż, spojrzenie niegdysiejszej gwiazdy wolnej prasy, a później podpory zacnej krakowskiej redakcji, syna medium światowej sławy i ojca-zagadki, wnuka Pierwszej Krakowskiej Tramwajarki i wielkiego Redaktora nie może być pospolite. Dajcie się wciągnąć w opowieść o poszukiwaniu samego siebie, utrzymaną w konwencji szopki krakowskiej. Poznajcie plejadę barwnych postaci, może niektóre z nich kogoś Wam przypomną. Bo jak wiadomo, sowy (a w tym przypadku: karły) nie są wcale tym, czym się wydają.
Dzięki fragmentarycznej konstrukcji, elementom groteskowym, nietuzinkowym bohaterom oraz sarkastycznym spostrzeżeniom przeczulonego na własnym punkcie narratora tę znakomitą powieść można czytać na wielu poziomach - od autoironicznej opowieści o kryzysie męskości, przez metatekstową grę, po wielowątkowy komentarz do polskiej rzeczywistości końca XX i początku XXI wieku.

Joanna od dziecka ma niezwykły dar. Dar, który bywa również przekleństwem. Dotyk innych ludzi powoduje, że widzi ich najgłębiej skrywane wspomnienia, odczuwa to, co woleliby ukryć przed światem.
Podczas rodzinnego spaceru po gdyńskim klifie dzieje się coś, co powoduje, że Joanna z mężem postanawiają szybko wrócić do domu, do Wrocławia. W drodze powrotnej ulegają wypadkowi samochodowemu. Joanna budzi się w szpitalu z diagnozą: wstrząśnienie mózgu i związane z nim zaniki pamięci. W domu nie zastaje pięcioletniej córki. Dziecko jest podobno u teściów, czemu przeczą pozostawione w pokoju Mileny rzeczy. Joanna traci kontakt z rzeczywistością wspomnienia z odległej przeszłości mieszają się z wydarzeniami ostatnich dni i rozpaczliwie próbuje wypełnić luki w pamięci, a przede wszystkim odzyskać dziecko.
Co się stało na klifie? Gdzie jest córka Joanny? Jaką rolę w tej historii odgrywa powracające wspomnienie czarnej mętnej wody?
Odpowiedź na te pytania okaże się dużo bardziej przerażająca niż wspomnienia traumatycznych wydarzeń obcych ludzi, które przeniknęły do świata Joanny.

Całkiem nowe humorystyczne, czy raczej sarkastyczne opowiadania Krzysztofa Vargi, w których od człowieka zależy mniej, niż mu się wydaje. Autor puszcza do nas oko skupiając uwagę na tym, co na wierzchu, a przecież najważniejsze jest to, co w środku

Polska, schyłek XX i początek XXI wieku. Czas przełomu - nadzieje związane z wkroczeniem Polski do Unii Europejskiej, pierwsze budy z zapiekankami i kebabami, oszołomienie galeriami handlowymi, moda na jogę i hummus. Właśnie w tym czasie do konserwatywnej góralskiej społeczności przybywa śniada ciężarna nieznajoma z dalekiego Wschodu. Co stanie się, kiedy opowieść sprzed ponad dwóch tysięcy lat wydarzy się ponownie jednak tym razem w samym sercu polskich gór? Patchworkową świętą rodzinę tworzy imigrantka Maryśka, jej mąż, cieśla Józek z Rabki oraz ich syn, który przyszedł zaprowadzić pokój wśród rodaków. Grający w piłkę nożną niczym Lewandowski, rapujący lepiej niż Liroy, a przy tym mający popularny kanał na YouTube'ie. Polak idealny. Prawie.
Zderzają się tu trzy najważniejsze polskie religie współczesności: katolicyzm, piłka nożna i konsumpcjonizm. Otwarcie na nowości i ciekawość świata mierzą się z ksenofobię i nacjonalizmem. W tej historii, jak w soczewce, skupiają się bowiem najważniejsze problemy współczesnej Polski: podziały ideologiczne, małomiasteczkowe układy, kibolstwo połączone z wykrzywioną wersją patriotyzmu i ustawiczna niepewność jutra.

Czesiek i Tadek przyjaźnią się od dziecka. Wychowani w etosie Szarych Szeregów po wojnie muszą żyć ze stygmatem przedstawicieli "spietranego pokolenia", bo 1 sierpnia 1944 roku żadne powstanie ostatecznie nigdy nie wybuchło.
Tadeusz żyje na kocią łapę z Irką, ale rozmawiają rzadko. Czesiek po przejściach kocha się w Janeczce z przeszłością. Życie tej czwórki toczy się w cieniu pochodów pierwszomajowych, przyjacielskich spotkań, wypraw na Kercelak albo nielicznych prywatek, chociaż te bywają niebezpieczne - wódka w głowie budzi to, o czym chce się zapomnieć. Bo nie wszystkim się udało. Niektórzy umierają przez wojnę dwadzieścia lat po niej. Albo w ogóle nie żyją.
Jednak przyjaciele z Żoliborza każdego dnia od nowa próbują rozpaczliwie wyjść ku życiu. Przy dźwiękach Radia Luksemburg, w oparach prozy Hłaski, przy lekturze porad z "Przyjaciółki" i poza echem przemówień przedstawicieli partii. Robią wszystko, żeby ból przyjąć i przenieść go przez życie. Bo jakby na świecie zasiać pokój, a nie wojnę, to ludzie byliby naprawdę szczęśliwi.

Znakomity zbiór opowiadań i esejów laureata literackiej nagrody NIKE. Bieńczyk w charakterystyczny dla siebie, refleksyjny sposób, opisuje życie od strony zachwytu, trochę niewinnego, dziecięcego, ale także z perspektywy doświadczeń dorosłego człowieka po przejściach. Obie optyki się mieszają, przenikają i uzupełniają.
Wszystko zostało przepuszczone przez filtry kulturowe, ale bez zbędnego zadęcia - jest o gestach, które zachwycają, o aktorce, w której kochał się autor, trochę o Hopperze, trochę o Proustcie, który ciągle wraca; o ulubionej książce dzieciństwa, o futbolu, o słowach, których się już nie używa, o malarstwie i o grubych w literaturze.

 Świąteczno-noworoczne cuda czasem się zdarzają. Ale niektórym trzeba pomóc.

Rozgrzewająca serce opowieść o mieszkańcach pewnej kamienicy, ich bliskich oraz nieznajomych, których losy zaskakująco się splatają.

To m.in. kobieta na zakręcie, która musi wybierać między kilkoma adoratorami, młodzi duchem starsi państwo, rozczarowany kobietami samotny ojciec, skrywająca tajemnicę zabiegana matka i żona, pewny siebie biznesmen, niewierny mąż, nieśmiała poetka, zagadkowy kurier i rezolutny dziesięciolatek, postanawiający naprawić świat dorosłych.

    Czy wszystkim rządzi przeznaczenie? A może przypadek?
    Jak odważyć się na spełnienie marzeń i bycie sobą?
    Czy można wpłynąć na życie innych, nawet o tym nie wiedząc?
    Czy po wielu rozczarowaniach można odnaleźć miłość?
    I w jaki sposób naprawić błędy, które wydają się przekreślać wszystko?

Brutalna, dobitna, rozdzierająca serce. The New York Times Book Review
Genialna, wielowymiarowa powieść. Boston Sunday Globe
Kontrowersyjna malarka Elaine Risley po latach nieobecności przyjeżdża do Toronto, gdzie jest przygotowywana wystawa jej prac. Znajome domy, ulice i pejzaże utrwalone na jej obrazach, wywołują fale wspomnień o dzieciństwie, które nie było jak z obrazka. Wędrówka po kraju z ojcem-naukowcem, zakazany romans z nauczycielem malarstw i życiowym mentorem, ale przede wszystkim dziewczęca przyjaźń, która zamieniła się w okrutną obsesję. Przeszłość osacza Elaine ciasną pętlą strachu. Tak jak kiedyś. Niepokojąca, głęboka i wnikliwa opowieść o krzywdzie i szukaniu tożsamości córki, kochanki, artystki i kobiety.
"Na chodniku leży ciało. Ludzie je omijają, patrzą pod nogi, patrzą w bok, idą dalej. Kiedy się do mnie zbliżają, na ich twarzach dostrzegam tę minę, która mówi: nie moja sprawa. Podchodzę do ciała to kobieta. Leży na wznak, spogląda prosto na mnie. Proszę pani odzywa się. Proszę pani, proszę pani. Pani słowo o tysiącu znaczeń. Jaśnie pani, Czarna Pani, to prawdziwa wielka pani, koronki starszej pani, słuchaj, moja pani, no i gdzie się pani pcha, dla pań, przekreślone szminką i zastąpione słowem kobieta. Wciąż jednak jest ostatnie słowo prośby. Jeżeli czegoś rozpaczliwie się potrzebuje, nie mówi się kobieto, kobieto, mówi się proszę pani, proszę pani. Tak jak ona teraz. [] Proszę pani powtarza, może zresztą powiedziała coś innego, okropnie bełkocze. Niemniej już mnie ma."

Tom Hanks
KOLEKCJA NIETYPOWYCH ZDARZEŃ
Pokochaliście go jako Forresta Gumpa, teraz pokochacie go jako pisarza.
Debiut literacki wybitnego i uwielbianego aktora to arcyciekawy zbiór opowiadań - eleganckich, poruszających, zabawnych, niekiedy figlarnych, czasami melancholijnych i zawsze zaskakujących.
Pisząc o weteranie drugiej wojny światowej i jego rodzinie, czy o rozwódce szukającej nowego miejsca w życiu, albo o skomplikowanej relacji nastoletniego surfera z ojcem i o niespodziewanej podróży na Księżyc Tom Hanks dowodzi, że potrafi wniknąć w istotę przyjaźni, rodziny, miłości i zwykłego codziennego życia. Szlachetność i wrażliwość, którymi zasłynął jako aktor, w równej mierze biją z jego prozy.
Z opowieści Hanksa bije radość tworzenia, przyjemność ze snucia opowieści o życiu, przyjaźni i rodzinie, a proza jest tak inteligentna, porywająca i ludzka jak jej autor. Do tego należy dodać szczególną spostrzegawczość i podszytą współczuciem inteligencję, które zawsze wyróżniały Toma Hanksa.
Stephen Fry (brytyjski aktor, komik i pisarz)

Nieżyjąca matka, Irena Wiśniewska, pisze z czeluści piekielnych do swojego ukochanego syna Janusza. Pisze na Facebooku, a jej wpisy układają się w intymną, fascynującą opowieść, gdzie rodzinne historie przeplatają się z wywodami o Bogu, nauce, sztuce Dopiero teraz, na fejsie, mogą powiedzieć sobie wszystko. Ten zapis wzajemnej tęsknoty jest próbą dokończenia przerwanej śmiercią rozmowy, w której nie ma już tabu.

Powrót do przeszłości zwanej Polska.
Staszek, Stefan i Andrzej chodzą razem do szkoły, wagarują, razem się bawią, odkrywają świat, dojrzewają. Obserwują kolejne ważne wydarzenia rozgrywające się na Wybrzeżu. Pierwsze, co ich dotyka, to wyjazdy osób pochodzenia żydowskiego w 1968 roku, a zaraz potem masakra w 1970 roku.
Potem ich drogi się rozchodzą. Staszek Wyszyński (Prymas) zostaje doradcą pierwszego sekretarz partii i robi karierę polityczną. Stefan Pabich i Andrzej Hętny (Kamerun) żyją beztrosko do czasu, kiedy w 1972 roku Hętny zostaje zatrzymany podczas naklejania ulotek zachęcających do bojkotu wyborów. W areszcie zostaje zgwałcony i zgadza się na współpracę z milicją, aby uniknąć powrotu do celi ze swoimi prześladowcami. Stefan też dostaje wyrok i zakaz wyjazdu z kraju przez kilka lat. Podczas strajków w sierpniu 1980 roku przyjaciele są już po różnych stronach barykady, a kiedy spotykają się w 2020 roku, okazuje się, że ich wybory życiowe zaprowadziły ich w trzy różne strony.
Niewykorzystane zwycięstwo Solidarności, rządy PiS-u, wojna polsko-polska, szalejącą pandemia, a w tle zwykłe ludzkie lęki i bezradność wobec uciekającego czasu.

Tytułowe trio to Thora, August i Hugo - cynik, realistka i romantyk. To się musi źle skończyć, jak powiedział jeden z nich. Kim byli zanim się poznali? A kim by się stali, gdyby ich drogi się nie połączyły?
Gdzieś pomiędzy dzieciństwem a dorosłością odkrywają i budują swoją tożsamość społeczną, indywidualną i seksualną. Uczą się świata i siebie nawzajem. Są w relacji, którą trudno zdefiniować nawet im samym. Jest tam przyjaźń, radość i intymność, ale też dezorientacja i strach. Przyszło im żyć w czasach wszechobecnego kapitalizmu i konsumpcjonizmu - jedni próbują z tym walczyć, drudzy tylko krzyczą lewicowe hasła piastując ciepłe posadki i dziedzicząc pieniądze rodziców.
Ale czy można mieć się dobrze, gdy świat zmierza ku zagładzie? Czy to rozsądne nie mieć wygórowanych ambicji? I czy każdy musi chcieć zmienić świat? Ta pokoleniowa powieść jest głęboko osadzona w naszych czasach, w naszych lękach, w naszych rozterkach i w naszej niepewności tego, na czym polega istnienie. Bo kiedy ma się dwadzieścia lat, to gardzi się zasadami, granice nie istnieją, a indywidualizm jest religią.
Trio to niezwykle świeża powieść o młodych dorosłych, próbujących odnaleźć w swoje miejsce w społeczeństwie i świecie pełnym sprzeczności. Historia niezdefiniowanych relacji, poszukiwaniu własnej tożsamościci, życiu na marginesie kontekstów. To też gorzki komentarz do wizji pozornego raju, jakim są w powszechnym przekonaniu bogate kraje skandynawskie.

Jakże kuszące jest życie cudzym życiem, gdy własne jest banalne i porażająco nudne.
Subtelna powieść o ojcowskim poświęceniu, cichej utracie wiary i skaleczonej miłości.
Pastor Tyler Caskey wiedzie życie wypełnione ciężką pracą i miłością Boga. Sam ją gorliwie w sobie pielęgnuje i prowadzi wiernych ku jej źródłom. Przystojny, skromny i wielkoduszny - cieszy się szacunkiem w małym miasteczku w Nowej Anglii. Kiedy umiera jego żona, osieracając dwie córeczki, społeczność wiernych okazuje mu zrozumienie i wsparcie. Z czasem jednak małomiasteczkowa podejrzliwość i żądza sensacji biorą górę nad rozsądkiem czy współczuciem i każą w każdej decyzji pastora doszukiwać się drugiego, brudnego dna. Pojawiają się plotki na temat romansu pastora z gospodynią i jej tajemniczego zniknięcia, a jego córki stają się ofiarą okrucieństwa, którym podszyta jest hipokryzja sąsiadów.
"Strout zauważa wszystkich poranionych ludzi i opisuje ich z przejmującą szczerością. Podchodzi do nich ze zrozumieniem i daje nadzieję na pocieszenie."
"The Washington Post"

Życie niekoniecznie musi być bajką, nawet jeśli z początku nią się wydaje. Wyjątkowe studium kobiety, która chciała być szczęśliwa, choć los odebrał jej wiarę w siebie.

Bohaterką powieści "Ulga" jest blisko czterdziestoletnia Karolina Surdejuk. Jej dzieciństwo nie należało do łatwych. Matka, Weronika, wychowywała córkę samotnie, nie okazując jej miłości i zainteresowania. Już wówczas, nie zaznając ciepła, a jedynie obserwując oschłość wymagającej matki, Karolina nauczyła się, że nie wolno jej płakać i okazywać słabości. W czasie studiów wyjechała na stypendium do Niemiec, gdzie zakosztowała zachodniej wolności, podziwiała meble vintage i chodziła do modnych knajpek. Tam też poznała Johana, z którym połączyło ją coś wyjątkowego, jednak nie mogli być razem. Jej zachodni sen o wolności przerwała wiadomość o śmierci babci i konieczność powrotu do Polski.

Trzynaście lat później Karolina jest żoną Marcina, ma syna Janka, mieszkanie wzięte na kredyt oraz w miarę stałą pracę. Sielskość typowego obrazka z życia młodych ludzi klasy średniej zakłóca nieco fakt, że między małżonków wkrada się rutyna i niezrozumienie. Dziecko sprawia problemy wychowawcze, a Karolina cierpi na ciągłe migreny oraz nie może donosić kolejnych ciąż. Jak wiele innych kobiet, ukazanych przez autorkę, próbuje walczyć z codziennością, jednak przychodzi jej to z trudem. Godzi się z przemocą fizyczną i psychiczną, z poczuciem winy, kłopotami rodzinnymi i uczuciem bezsensu. Szuka ucieczki, jak matka, która ulgę odnalazła w lekach. Czy Karolina znajdzie pocieszenie w religii?