Literaturoznawstwo, językoznawstwo

O księdzu Janie napisano sporo, wciąż jednak jego poezja i jej społeczna siła jest fenomenem nie do końca opisanym, trudnym do uchwycenia. Ta poezja, z pozoru prosta i jednoznaczna, wcale taką nie jest. Twardowski stworzył postać księdza, pisał jako ksiądz i okazało się, że właśnie "ja" liryki, które jest takim właśnie księdzem - przez wielu było wyczekiwane i pokochane.
Artykuły zgromadzone w przygotowanej książce dodają do wiedzy o poezji księdza Twardowskiego nowe rysy, odsłaniają niektóre jej zagadki [...]. Książka kończy się [...] obszerną bibliografią podmiotową i przedmiotową. W tę bibliografię wpisane są też pośrednio - informacje o dziejach popularności wierszy Twardowskiego. (Z recenzji prof. dr hab. Jacka Petelenz-Łukasiewicza)

Zredagowana przez prof. Lilianę Sikorską Antologia literatury irlandzkiej to publikacja w Polsce pionierska i bardzo potrzebna. Na tę ważną książkę zbierającą najciekawsze teksty anglojęzycznej literatury irlandzkiej czekają nie tylko liczni studenci anglistyki i kierunków neofilologicznych, do których jest przede wszystkim skierowana, ale też rosnące grono czytelników interesujących się literaturą i kulturą irlandzką. W ostatnich bowiem latach da się w Polsce zaobserwować ożywienie zainteresowania literaturą irlandzką. Umieszczone przy każdym okresie działy Cultural Studies poszerzają zakres materiałów źródłowych o piśmiennictwo, które w tradycji anglosaskiej jest traktowane na równi z literaturą piękną. Równorzędne potraktowanie tekstów literackich i kulturoznawczych jest również odzwierciedleniem obecnej we współczesnej humanistyce tendencji do zacierania granic między beletrystyką a innymi dyskursami osadzonymi bezpośrednio w rzeczywistości społeczno-kulturowej danego obszaru czy regionu. 

Autor - dziennikarz, wieloletni pracownik Polskiego Radia, wykładowca w Wyższej Szkole Informatyki i Ekonomii TWP zwraca naszą uwagę - bynajmniej nie z pozycji belfra - na róźnice między rzetelnym dziennikarstwem a tym uprawianym w redakcjach bulwarowej prasy.
J. Małczyński dotyka tematu dotąd niezauważanego, choć oczywistego. Wyjaśnia bowiem dlaczego tak wielu Polaków nie potrafi (jak wykazują różne badania) czytać tekstu "ze zrozumieniem". Okazuje się często, że barierą dla czytania ze zrozumieniem jest tekst napisany niechlujnie lub bezrozumnie.
Tę naszą "polską" ułomność pogłębiają niemal codziennie błędy językowe popełniane w tekstach prasowych.
Owe błędy, drukiem wysokonakładowych gazet powielane, czynią polszczyźnie szkód sporo a masowo upowszechniane stają się w końcu - o zgrozo - swoiście usprawiedliwianą językową "normą" ! Jerzy Małczyński - na przekór łagodnemu podejściu Jerzego Bralczyka do powyższej kwestii - stawia tezę, że komu jak komu, ale środowisku dziennikarskiemu grzechów językowych (czytaj: niekompetencji zawodowej) wybaczać nie wolno.

Wszyscy mamy kłopot z kulturą masową. Twórcy, ponieważ ją tworzą, konsumenci, ponieważ ją konsumują, ci, którzy nie mają z nią nic wspólnego... choć takich już właściwie nie ma. Jednak w 1964 roku, gdy ukazali się we Włoszech Apokaliptycy i dostosowani, mogło się wydawać, że splendid isolation lub wieża z kości słoniowej pozwolą przetrwać najazd nowych barbarzyńców. Umberto Eco był zdecydowanym przeciwnikiem takiego nastawienia: Dlatego też trzydziestodwuletni wówczas autor Dzieła otwartego wytyczył nowe ścieżki badań nad kulturą masową, zajmując się m.in. kiczem, językiem komiksu, typami postaci (mit Supermana), gatunkami scence fiction i horrorem, piosenką rozrywkową i telewizją. Wiele z jego hipotez i przewidywań pozostało aktualnych do dziś. Kultura masowa w tym czasie zmieniła się diametralnie, czyżby zatem tak mało zmienili się jej odbiorcy Na to i wiele innych pytań warto w tej książce poszukać odpowiedzi.

Autobiografizm jest zjawiskiem pogranicznym, oscylującym między sztuką a życiem, wzniosłością a trywialnością. Choć od kilku dekad podlega systematycznym badaniom oraz cieszy się zainteresowaniem czytelników, twórców i mediów, nie traci "dzikiego" charakteru: przyrasta, zarasta, zmienia się i multiplikuje. Na takim założeniu oparte zostały temat i kompozycja tej monografii, szóstej publikacji w serii Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych. W trzech częściach książki znalazły się artykuły ułożone według klucza pojęciowego, wykrystalizowanego podczas dyskusji, która odbyła się tym razem w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Szczecińskiego, na wieloznacznym pograniczu.

Bajki Franciszka Dzierżykrąja-Morawskiego
- pierwsza po 133 latach edycja bajek twórcy z pogranicza Oświecenia i Romantyzmu. literata z Wielkopolski, częstego gościa w Puławach książąt Czartoryskich, generała w powstaniu listopadowym, autora wierszy i utworów dramatycznych, znanego krytyka literackiego i teatralnego, ale przede wszystkim - poety bajkopisarza.
 
W bajkach odnajdujemy wszystkie zalety pióra Morawskiego: dowcip, humor, delikatną satyrę oraz prosty i żywy język.