Psychologia, Socjologia

Praca, skonstruowana jako publikacja trzytomowa, stanowi próbę uchwycenia najbardziej specyficznych i oryginalnych aspektów urbanistyki francuskiej, upoważniających do zastosowania określenia la franaise, które przez swój innowacyjny charakter odegrały ważną rolę w wypracowaniu zasad kształtowania przestrzeni miejskiej w Europie. Zasygnalizowany w tytule zakres chronologiczny 1000 lat zmienia, popularną w literaturze przedmiotu, opinię wiążącą francuską szkołę planowania miast przede wszystkim z okresem absolutyzmu i działaniami barona Haussmanna przy XIX-wiecznej przebudowie Paryża oraz doktryną paryskiej cole des Beaux-Arts. Zawarte w podtytule określenie dopełnienie obrazu ma uwypuklić fakt, że praca nie prezentuje całokształtu ewolucji urbanistyki francuskiej, a jedynie uzupełnienia jej charakterystykę poprzez pewne nieznane lub niedocenione w dotychczasowej literaturze zjawiska, których identyfikacja stała się możliwa dzięki badaniom własnym autorów.
Celem postawionej w pierwszym tomie tezy jest udowodnienie, że organizacja przestrzeni miejskiej we Francji reprezentuje od wczesnego średniowiecza pewien zespół charakterystycznych cech, których tylko część była dotychczas rozpoznana. Autor wykazuje również, że wbrew powszechnie utartym poglądom, planowe zagospodarowanie miast we Francji nie zaczyna się od XIII-wiecznych realizacji opartych o układ ortogonalny. Okazuje się bowiem, że były one poprzedzone, powstałymi w epoce roku tysiącznego, realizacjami zbudowanymi na rzucie koła, zidentyfikowanymi przez autora na terenie Langwedocji. To nieznane dotychczas zjawisko, które stanowiło, poprzez zastosowanie czytelnego modelu, pierwszą udaną próbę planowej organizacji przestrzeni o charakterze miejskim w średniowiecznej Europie, autor określił mianem cyrkulad. Ich odkrycie i rolę w rozwoju urbanistyki europejskiej wysoko ocenił profesor Georges Duby, wybitny autorytet w dziedzinie badań nad historią kultury francuskiego średniowiecza, a nowy termin znalazł trwałe miejsce również w języku potocznym. Na terenie szczególnie cywilizacyjnie rozwiniętej południowej Francji powstały też inne, dotychczas nierozpoznane, modele przestrzenne. Trójkąt, obok okręgu, stał się najbardziej oryginalną cechą organizacji przestrzeni na badanym terenie. Te formy trzeba jednak uzupełnić figurami trapezoidalnymi, a również zbudowanymi na obrysie kwadratu, prostokąta i kwadratu. Analizy typologiczne oparte na przykładach planowo założonych układów przestrzennych w większości nieistniejących w dotychczasowym obiegu naukowym począwszy od cyrkulad, pozwoliły na korektę powszechnie przyjętej opinii mówiącej, że kształtowanie się organizmów miejskich i wiejskich we Francji miało wyłącznie spontaniczny charakter aż do pojawienia się założeń typu bastides.

Mirosław Wiśniewski, Wiek XIX. Epoka pragmatyzmu
Zakres merytoryczny pracyograniczony jest do analizy formy fizycznej i praktyki procesu rozwojowego Paryża, Marsylii, Lyonu, Lille i Saint-tienne w XIX wieku. Odsłania zagadnienia, które pozwalają na dokonanie syntezy, a ich szczegółowość służy ułatwieniu odniesienia do praktyki współczesnej. Rola państwa, prawa, procedur oraz kompetencji i działań samorządu opisywana jest ze świadomością, że nie mają one cech odkrywczych, lecz inny opis zjawisk i procesów nie zapewni możliwości równie dokładnego śledzenia postępów w rozwoju metod działania. Problematyka pracy sprowadza się do ukazania związku wiedzy z praktyką i uwzględnia w szczególności: przemiany systemowe, ewolucję regulacji prawnych, problemy rozwiązane, rozwiązywane i nowe, przekształcenia formy miasta i jego architektury.

Weronika Wiśniewska, Wiek XX. Laboratorium urbanistyki nowoczesnej
Zwrot la franaise znaczy, że działanie lub wykonanie czegoś na sposób francuski, wyposaża dzieło w cechę odrębną, właściwą kulturze Francji. Ale zwrot la franaise można rozumieć także jako wierność francuskiej tradycji. W XX wieku tradycje są dwie. Pierwsza, za Arturem Rimbaudem trzyma się dewizy, że absolutnie trzeba być nowoczesnym i odrzucając rzeczy niepotrzebnie skomplikowane na rzecz prostoty, odwołuje się do Kartezjusza. Tradycja druga, zachowawcza, akademicka, niechętna przy tym modernizmowi, określa modernizm jako si peu franais (tak mało francuski),
W opracowaniu poświęconym dopełnieniu obrazu dwudziestowiecznej urbanistyki la franaise wyodrębniono kilkanaście wątków tematycznych, które pozwalają prześledzić ewolucję poglądów na wybrane zagadnienia i odnaleźć punkty zwrotne we francuskiej teorii, praktyceoraz regulacjach prawnych, bez których, jak mówił marszałek Hubert Lyautey, żadna urbanistyka nie jest możliwa.

Jak uhonorowana Nagrodą Nobla teoria umysłu zmieniała nasze postrzeganie rzeczywistości
Czterdzieści lat temu dwóch izraelskich psychologów: Daniel Kahneman i Amos Tversky przeprowadziło serię zaskakujących badań, które diametralnie zmieniły nasze założenia względem procesu decyzyjnego. Ich artykuły wyjaśniały, w jaki sposób człowiek popełnia błędy systematyczne, gdy musi dokonać oceny w warunkach niepewności. Prace dały początek dziedzinie zwanej ekonomią behawioralną, zrewolucjonizowały badania z wykorzystaniem dużych zbiorów danych, rozwinęły medycynę opartą na dowodach, zapoczątkowały nowe podejście do regulacji rządowych i pozwoliły Michaelowi Lewisowi napisać tę właśnie książkę.
Książka przedstawia meandry współpracy dwóch psychologów, którzy mają zadatki na wielkie postaci literackie. Stali się bohaterami w światku uniwersyteckim i na polu bitwy - obydwaj odegrali istotną rolę w wojnie arabsko-izraelskiej - a ich badania wiązały się mocno z osobistymi przeżyciami. Amos Tversky był genialnym, pewnym siebie wojownikiem i ekstrawertykiem przykuwającym uwagę otoczenia. Daniel Kahneman, który w dzieciństwie uciekał przed nazistowskimi oprawcami, był introwertykiem, a jego brak wiary w siebie stanowił pożywkę dla licznych pomysłów. Razem stworzyli jeden z najlepszych duetów w dziejach nauki. Współpracowali tak ściśle, że zapominali, w czyim umyśle zrodziła się dana koncepcja i komu należą się zasługi. Rzucali monetą, by zdecydować czyje nazwisko pojawi się jako pierwsze na artykule. Ponieważ jednak różnili się zasadniczo, aż trudno uwierzyć, że zawiązała się między nimi przyjaźń.
"Lewis doskonale przedstawił historię Tversky`ego i Kahnemana. Ukazał wielowymiarowych bohaterów - wspaniałych ludzi nie pozbawianych jednak wad. Jak większość naszych przyjaciół i członków rodziny". New York Times Book Review
"Lewis dał nam wspaniały opis dwóch wielkich ludzi, którzy mierzą się z niepewnością i ograniczeniami ludzkiego umysłu". Wall Street Journal
"Michael Lewis jest genialny w wynajdywaniu historii o ludziach, którzy patrzą na rzeczywistość pod nietypowym kątem i w opowiadaniu tych historii w niezwykle interesujący sposób". Forbes

Książka porusza problem nielegalnego dopingu wśród kolarzy. Jest napisana interesująco i z prawdziwą pasją. Jej autorzy od wielu lat są dziennikarzami sportowymi.

Książka ta w jasny i interesujący sposób pokazuje, że, wbrew pozorom, różnice w budowie mózgu chłopców i dziewczynek są niewielkie, a inne zachowania obu płci biorą się w dużym stopniu z wpływów środowiska i działania stereotypów. Oczywiście, geny i hormony mają wpływ na dzieci, ale stanowią jedynie początek zmian - decydujące są czynniki społeczne.Lise Eliot, doświadczony neurobiolog i matka trojga dzieci, potrafi wyjść poza dzielące nas coraz bardziej stereotypy w rodzaju "Mars i Wenus", nie twierdząc jednak, że różnice między płciami nie istnieją. W jej książce znaleźć można nie tylko najnowsze naukowe informacje na temat badań mózgu, ale też głęboko mądre i ludzkie rady dla rodziców i wychowawców, jak pomóc dzieciom, by osiągnęły pełnię swoich możliwości.

Najnowszy esej Amina Maaloufa, znanego libańskiego pisarza tworzącego w języku francuskim, Araba i chrześcijanina, autora wielu znanych i nagrodzonych książek. Maalouf z właściwą sobie pasją stawia ostrą, a przy tym pełnej troską diagnozę obecnego kryzysu ludzkości. Centralną tezę stanowi twierdzenie, że problemy świata nie wynikają z konfliktu cywilizacji - zachodniej i islamskiej - lecz z niemal równoczesnego wyczerpania się ich potencjałów. Tej pierwszej daleko do wierności własnym ideałom; druga od dłuższego czasu tkwi w historycznym impasie. Oprócz długiej listy grzechów obu stron, w książce brawurowo ukazany został dryf od arabskiego nacjonalizmu do fundamentalizmu, przeskok od niepodzielnego panowania ideologii do triumfu religijnych i "plemiennych" tożsamości, które zagrażają dziś światu nieustającymi konfliktami. Maalouf nie poprzestaje na kasandrycznych przeczuciach. W dobie nawarstwiających się wyzwań nadziei upatruje w uniwersalnej moralności i nowym podejściu do złożonych przynależności. Jego zdaniem nadchodzące ciężkie czasy mogą skłonić nas do wyjścia z "długiej prehistorii ludzkości", wymusić dojrzalsze spojrzenie na przyszłość globu - naszego wspólnego domu. Bo, jak zauważa: dziś nie ma już "obcych"; są tylko "współtowarzysze podróży".

Erich Fromm (1900-80) amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak Ucieczka od wolności, Zapomniany język, Mieć i być, Patologia normalności, Zdrowe społeczeństwo czy właśnie Rewizja psychoanalizy.
W tej książce podejmuje Fromm zasadniczą krytyke koncepcji frudowskiej psychoanalizy z jej teorią popędów i determinizmem. jego wizja psychoanalizy jest na wskroś humanistyczna: to nie popęd rządzi człowiekiem, choć tak i u Fromma wpływ popędów jest uznawany za ważną część ludzkiej osobowości, ale człowiek może kształtować swoje zachowania. Fromm pisze o seksualności i o nieświadomości, pisze o tradycyjnych tematach psychoanalizy, ale jego spojrzenie jest jednak odmienne, nie jest deterministyczno-pozytywistyczne, jet związane z humanizmem w najlepszym tego slowa znaczeniu. A przy tym w tej książce nie omija Fromm tematów kontrowersyjnych - jak chocby wyjaśnianie przyczyn seksualnych dewiacji, perwersji. Czytając Fromma "oczyszczamy nasze dusze".

Islamofobia jest zjawiskiem, które od przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku coraz mocniej zaznacza się w życiu europejskich społeczeństw. Książka zawiera omówienie różnorodnych dyskursów antyislamskich, które konstruując islam jako zagrożenie, a muzułmanów jako "innych" i "obcych", wyrastają często z bardzo odmiennych przesłanek. Niektóre z nich są częścią dyskursu krytycznego wobec religii w ogóle i wiążą się z oświeceniowymi ideami postępu, emancypacji i racjonalizmu, inne wyrastają z konserwatywnej troski o czystość chrześcijańskiego dziedzictwa i europejskiej tożsamości (a także jej narodowych wariantów). Punktem wyjścia jest dla autorki pytanie o to, w jakim stopniu współczesna islamofobia powtarza wzory znane z historii europejskiego antysemityzmu. Ważną część tekstu wypełnia refleksja na temat relacji między figurą Żyda jako Innego a procesami konstruowania symbolicznej obcości, jaką w europejskim kontekście zostają naznaczeni muzułmanie. Wiążąc te procesy z wydarzeniami polityczno-ekonomicznymi z ostatnich dekad, autorka przedstawia je na tle historycznych związków Europy z islamem. Pokazuje przy tym, w jaki sposób wytworzone w epoce kolonialnej orientalistyczne wyobrażenia na temat tej religii kształtują dzisiejsze nastawienia wobec muzułmanów. Poszukując odpowiedzi na pytanie o przyczyny wzmagającej się w Europie antymuzułmańskiej ksenofobii, autorka szczególną uwagę zwraca na przemiany ekonomiczne związane z rozwojem neoliberalnego kapitalizmu, a także z kryzysem logiki rozwojowej, na której ufundowana została zachodnia nowoczesność. Zastanawiając się na fenomenem polskiej "islamofobii bez muzułmanów" podkreśla rolę, jaką w jej tworzeniu się odgrywa półperyferyjny charakter Polski.

Razem czy osobno Jest zapisem polemiki, którą sprowokował krytyczny artykuł teolożki Małgorzaty Wałejko odnoszący się do książki Parami do nieba autorstwa Zbigniewa Nosowskiego. W dyskusję, która pierwotnie toczyła się na łamach miesięcznika W drodze, włączają się teologowie - Monika Waluś, Janusz Pyda OP; małżonkowie - Agata i Krzysztof Jankowiakowie oraz filozof - Piotr Sikora. Warto posmakować normalnej, katolickiej debaty. W polskim Kościele mamy jej bardzo mało. Nie uczymy się twórczej i inspirującej wymiany poglądów, nawet w tak ważnych dla Kościoła kwestiach, jak małżeństwo, miłość, seksualność, celibat. Mamy więc rzadką okazję posłuchać członków Kościoła uczciwie i otwarcie debatujących, próbujących zrozumieć specyfikę duchowości małżeńskiej, ujawniających przy tym otwarcie swoje rozbieżne poglądy i odmienne emocje. Co ciekawe, wymiana opinii wcale nie prowadzi do ich unifikacji i porozumienia.

Kraków 2004, ISBN: 83-242-0267-6, 139 x 204, 243 s., oprawa miękka

Książka poświęcona jest problematyce rasowej, etnicznej i wyznaniowej w Brazylii, przedstawionej w szerszej perspektywie latynoamerykańskich procesów integracji społecznej i kulturowej, zarówno w wymiarze narodowym, jak i cywilizacyjnym. Autor poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy zróżnicowane rasowo i etnicznie społeczeństwo brazylijskie tworzy naród, czy raczej rozwija inny, latynoamerykańki, postnarodowy typ solidarności kulturowej.
Rasa, etniczność i religia w brazylijskim procesie narodowotwórczym Tadeusz Paleczny

Poeci, filozofowie i artyści od wieków próbowali wyjaśnić naturę miłości, mimo to pozostaje ona zjawiskiem niezwykle złożonym i onieśmielającym, niełatwo poddającym się analizie. Większość ludzi zawsze obawiała się szczerze i otwarcie mówić o swoich związkach aż dotąd.
Pisząc No właśnie, miłość Laura Mucha przeprowadziła wywiady z setkami nieznajomych, w wieku od lat 8 do 95, w ponad czterdziestu krajach, prosząc ich o podzielenie się swoimi najbardziej osobistymi przeżyciami, uczuciami i przemyśleniami związanymi z miłością. Te intymne i intrygujące rozmowy stały się inspiracją dla wielu ważnych pytań, między innymi:
W jaki sposób wychowanie wpływa na nasze związki z innymi?
Czy istnieje miłość od pierwszego wejrzenia? Czy zdarza się, że po prostu wiemy?
Czego powinniśmy szukać u partnera?
Czy monogamia jest naturalna?
Dlaczego ludzie się zdradzają?
Skąd wiadomo, że przyszła pora żeby odejść?
Korzystając z dobrodziejstw psychologii, filozofii, antropologii, a nawet danych statystycznych, No właśnie, miłość łączy w sobie świadectwa empiryczne, teorię i codzienne doświadczenia wielu osób, stanowiąc doskonałą lekturę dla każdego, kto chciałby się dowiedzieć w jaki sposóbmy myślimy, czujemy i zachowujemy się w związku z miłością.

Interesujesz się rozwojem osobistym? Chcesz zerwać z męczącymi nawykami, które otaczają Cię we współczesnym świecie? Pozbądź się uciążliwych przyzwyczajeń przy pomocy książki "Niewolnicy dopaminy. Jak odnaleźć równowagę w epoce obfitości"!

Publikacja "Niewolnicy dopaminy. Jak odnaleźć równowagę w epoce obfitości" zwraca uwagę na czynniki, które wpływają na nasz stan psychiczny i mogą prowadzić do utraty równowagi w codziennym życiu. Pokusy zachęcają nas krótkotrwałym i ulotnym poczuciem szczęścia. Ono po chwili okazuje się złudne, co w efekcie pogłębia niezadowolenie. Mowa m.in. o uzależnieniu od jedzenia, mediów społecznościowych czy zakupów.

Autorka analizuje bodźce, które mają wpływ na nasze zachowanie, skupiając się przede wszystkim na nieodłącznym akcesorium, którym jest smartfon. Obecnie korzystanie z telefonu skraca drogę do przyjemności. Lembke prowadzi czytelnika przez zagadnienia neurobiologicznego mechanizmu nagrody, wyjaśniając, jak szkodliwe dla nas jest nieustanne korzystanie z telefonu i nadmierny konsumpcjonizm.

Thomas Luckmann w swej książce Niewidzialna religia kwestionuje pewne uproszczenia zawarte w koncepcji globalnej sekularyzacji. W koncepcji Luckmanna religia pełni kluczową funkcję stabilizacyjną i organizacyjną. Jest niezbywalnym elementem życia społecznego i podlega procesom modyfikacji - dostosowania, usunięcie tego elementu zdaniem Thomasa Luckmanna oznacza destrukcję społeczności. Najważniejszym teoretycznym osiągnięciem książki jest teza o prywatyzacji religii, w myśl której religia nie znika z życia społecznego, ale staje się - jako wartość przede wszystkim prywatna - niewidzialna.

Poradnik, w którym znajdziemy odpowiedzi na pytania, jak skoncentrować się na swoich celach, jak przestać porównywać się z innymi, jak inwestować w czas bezczynności i co zrobić, by częściej przebywać z przyjaciółmi i rodziną. Książka wprowadzi globalne zmiany w naszym myśleniu, abyśmy mogli przestać sabotować nasze samopoczucie, odłożyć pracę na bok i wreszcie zacząć żyć. Celeste Headlee - międzynarodowa dziennikarka i ekspertka w dziedzinie konwersacji i komunikacji. Jej wystąpienie na TEDx o tym, jak prowadzić lepszą rozmowę, jest jednym z najlepszych wystąpień TEDx w historii - ma ponad 20 milionów wyświetleń.