Religioznawstwo i nauki teologiczne

Najpierw było słychać groźne pomruki: chodziły wieści, że powstaje film, który zniszczy Kościół. Potem dochodziły szczegóły, o ateiznie reżysera z Jedlicza (mojego rodaka). O filmie robiło się coraz głośniej. Świetnie przygotowanie PR; i w końcu wielki dzień: Trąby Jerychońskie zagrzmiały, by obalić znienawidzony Kościół i obalić kler zniszczyć podelca - jak wołał Voltaire: film wyświetlono, owacja trwała ponoć 11 minut, publiczność przyznała nagrodę, jury nie. A potem zaczął się triumfalny pochód przez Polskę miejsca w kinach zajęte i kasa płynie obficie, bo jest dorzynanie kleru i Kościoła, na które pilnie spieszy lud, żądny krwi! I podobnie jak niegdyś, w czasie igrzysk w Rzymie, im więcej poleje się krwi, im więcej padnie gladiatorów, tym większe powodzenie igrzysk cyrkowych, i tego, kto je organizował, i tego, kto je opłacał.
Trzeba przyznać, że reżyser wybitny, aktorzy świetni, film zrobiony dobrze i profesjonalnie. Można by się spodziewać, że tacy ludzie zrobią film świetny. Zawiodła treść. Bo temat jest istotnie fascynujący analiza tak ważnej grupy społecznej, jaką jest kler oraz ludzi, jakimi są duchowni. To jednak zawiodło: ale ani reżyser ani scenograf nie wykazali się nadmiarem inteligencji. To nie analiza, lecz pełny zestaw stereotypów i banałów na temat kleru, powtarzanych od wieków i w dodatku skondensowany na kilku osobach. Kler stanowi największe w Polsce zestawienie stereotypów i plotek o polskim klerze i polskim Kościele.
Jakiż naród - jakiż stan, -
Wiekże jaki z czystym czołem
Krzyknąć może: Jam aniołem!
Jam nie zadał innym ran![1].
Te słowa Krasińskiego charakteryzują każdą grupę społeczną. Żadna nie jest aniołem, ale i nie ma takiej, która by nie zadała innym ran i cierpień. Ale też nie ma takiej, która zadawałaby jedynie zło. Można by powiedzieć, że nie ma grupy, która by nie zrobiła czegoś dobrego, komuś nie pomogła, nie uleczyła ran. I w żadnym wypadku, nie wolno, jakakolwiek by to była grupa, traktować jej jako zbiór podłych kanalii. Nie trzeba być zbytnio inteligentnym by stwierdzić, że i kler i Kościół zrobiły i robi dużo dobra w Polsce. Film pokazuje tylko zło, a gdzie dobro?
Niniejsza książka, opracowana w sytuacji, jaką stworzył film "Kler", który uprościł i zbanalizował życie kleru, nie mówiąc o ciężkich oskarżeniach przeciw niemu skierowanym, jest kolejnym już wydaniem. Opowiadania zawarte w niej, nie mają za cel przekonywać o świętości kleru, a jedynie opowiedzieć o zwyczajnym życiu i zwyczajnych jego sprawach tak bardzo innych, niż ponura perspektywa "Kleru". Nie jest to dzieło apologetyczne. Nie jest to ksiązka o charakterze polemicznym, choć wstęp do niej takowym jest, i nie mogło być inaczej. Książkę chciałbym polecić wszystkim fanom Kleru, choć czytając zapisy fanatycznej nienawiści i rozżarcia w internecie, boję się, że jej nie tkną ale może jednak wezmą ją do ręki ludzie, szukający rozwiązania problemów, przez film postawionych.

W czasach w których żyjemy, dokonuje się odkrywanie przestrzeni. Niemal sztuka potrafi mówić. Sobór Watykański II podkreślił znaczenie słowa Bożego, jako stołu słowa, którym człowiek się żywi, a równocześnie "odkrył” ambonę. Prezentowana książka przynosi refleksje teologiczne, historyczne i duszpasterskie na temat ambony – miejsca zawiązanego czytaniem Ewangelii jak i przepowiadaniem słowa Bożego (kazaniem czy homilią). Czytelnik znajdzie w niej także wzory architektonicznych rozwiązań ambony we współczesnej architekturze sakralnej.

W sytuacji, gdy w powszechnym, także medialnym obiegu, istnieje wiele opinii na temat religijności młodzieży, prezentujemy Państwu książkę, będącą wynikiem dokładnych badań i pomiarów nad kondycją religijną i moralną polskich osiemnastolatków.

Biblia w świecie mitów. W powszechnej świadomości funkcjonują dwa modele myślenia. Według jednego z nich, Biblia nie posiada żadnej szczególnej wartości i trzeba ją zaliczyć do mitów, rozumianych jako pierwotne i fałszywe poznanie prymitywnych kultur. Według innego sposobu myślenia Biblia jako księga święta, przez żydów i chrześcijan uważana za Słowo Boga, daleka jest od mitycznego sposobu myślenia, a ewentualne podobieństwa są jedynie drugorzędne. Oba te sposoby ujęcia stosunku Biblii i mitów są zupełnie błędne, przede wszystkim z powodu błędnych pojęć, które głoszone były przez różne pseudoautorytety . Potrzeba zatem przede wszystkim sprecyzowania pojęć, a następnie wyprostowania pseudonaukowych fałszów, aby zrozumieć wartość mitu jako sposobu ludzkiego poznania, aby potem zrozumieć, że Biblia, która powstała w czasach powszechnego panowania myślenia mitycznego, pisana po ludzku i dla ludzi, w wielkim stopniu posługuje się mitem i w jego języku wyraża swoje wzniosłe treści. Mit nie jest jedynym sposobem przemawiania Biblii, a mit stosowany w Biblii ma swoje szczególne oblicze, niemniej nie można zrozumieć treści biblijnych bez nauczenia się odczytywania ich w języku mitu. Książka podejmuje wspomniane tu zagadnienia, choć ze względu na ogrom materiału nie może go wyczerpać. Wskazuje jednak drogi, którymi rozumienie Biblii musi podążyć, jeżeli nie chce wikłać się w sprzecznościach, których na historycznej drodze poznawania Biblii nie brakowało.

Istnieje wśród pracowników nauki piękny zwyczaj ofiarowywania jubilatom z okazji różnych jubileuszów Księgi Pamiątkowej - pracy zbiorowej, do której składają swoje opracowania wszyscy, którzy pragną uczcić jubilata. W ten sposób powstaje wiele zbiorowych opracowań, często o bardzo zróżnicowanej problematyce, której zwornikiem jest nie wspólny temat, ale określona osoba. Księgi Pamiątkowe najczęściej rozprowadzane są w określonych środowiskach i stosunkowo rzadko docierają do szerszego grona czytelników. Istniejące zestawy bibliograficzne pozwalają wprawdzie odnaleźć prace na określony temat, co nie zmienia jednak ich rozproszenia. Autor niniejszego zbioru często zamieszczał swoje opracowania w Księgach Pamiątkowych. Obecnie pragnie zebrać ten plon we wspólnym tomie, gdyż może on okazać się pożyteczny dla wielu, których trud szukania w rozproszonych źródłach mógłby zniechęcić do zapoznania się z konkretną tematyką. Nawiązując do symboliki plonu, można przyjąć, że poszczególne Księgi Pamiątkowe to swego rodzaju snopy bogate wszechstronną wiedzą, a artykuły w nich zamieszczone to pojedyncze kłosy. Te kłosy pragniemy wyjąć ze snopów, nazwanych tu gratulacyjnymi ze względu na charakter prac zbiorowych, z których pochodzą i zestawić w pewnej kolejności, która ze względu na tematykę wydaje się logiczna. Zbiór ten z pewnością zostanie przyjęty przychylnie i pomoże w rozwijaniu wiedzy biblijnej

(...) potrzebna jest ta droga krzyżowa, opracowana przez ks. Janusza Frankowskiego by pokazać, że każdy, wierzący lub nie, profesor akademicki czy wiejska gospodyni, 20-latek i 82-latek, inteligent czy niedouczony musi przejść tę samą drogę biczowania i koronowania cierniem oraz wielokrotnych upadków we współczesnych formach życia.

Droga Krzyżowa autorstwa Pawła Piotrowskiego ze wstępem Kard. Stanisława Dziwisza, zilustrowana obrazami, namalowanymi przez Józefa Mehoffera z Bazyliki Ojców Franciszkanów w Krakowie.

Kanonizacja Jana Pawła II stanowiła uwieńczenie tych marzeń, które 8 kwietnia 2005 roku, podczas pogrzebu Papieża na Placu Świętego Piotra, przybrały postać transparentów z napisem ,,SANTO SUBITO". Patrząc na życie największego z rodu Polaków nie sposób nie zauważyć, że było ono w przedziwny sposób złączone z Drogą Krzyżową naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Cały zamieszkały obszar Ziemi poprzecinany jest siecią różnych dróg, którymi wędrowali i wędrują ludzie, dążąc do jakichś określonych celów. Wśród nich znajdują się ważne drogi, na których rozegrały się nadzwyczajne wydarzenia i jako świadkowie tych dróg pozostają w trwałej pamięci. Taką drogą jest droga, którą Jezus z ciężarem Krzyża prowadzony był na śmierć. Historycznie ta droga znajdowała się w Jerozolimie, tam też można jej szukać, ale niezliczone są miejsca, na których odkupieni przez Jezusa wspominają tę historyczną, jerozolimską drogę.

[...] i począł drżeć oraz odczuwać trwogę (Mk 14, 33)
Słowa wyjęte z Ewangelii św. Marka próbują oddać stan Jezusa z Ogrodu Getsemani, bezpośrednio przed męką. Niewielu wie, (może tylko sam Ojciec i Syn), co dzieje się w wymiarze ludzkim Chrystusa, który to wymiar nierozerwalnie zespolony jest z boskim, w osobie Słowa Wcielonego. Niewielu wie. Wszystko dzieje się na peryferiach świata, na obrzeżach Jerozolimy. Jest noc. Jak tamta, betlejemska. Tam drżał pewnie z zimna, choć bliskość matki (jej bicie serca), zatroskanego Józefai zwierząt stwarzała krąg ciepła.Drżenie i trwoga. Tam, około Betlejem, być może demony świata jeszcze zachowały pewien dystans. Tutaj już nie. Nacierają, kąsają wszystkie udręki, bóle świata, jego okropności: Pogrążony w udręce, jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi [...] (Łk 22, 44).Jakie bóle i jakie okrucieństwa wpisane były w bojaźń i drżenie Chrystusa w nocy Ogrodu Oliwnego? Czy bezgraniczna otchłań ludzkiego występku i zwyrodnialstwa przekraczającego wszelkie granice?
- ze Wstępu Autora

Niezwykła książka, która omawia jedne z najważniejszych zagadnień, dotyczących człowieka, jego życia i wiary. Opisuje sprawy bardzo ludzkie, czasem kontrowersyjne i zapalne.

W książce między innymi:

• Jaka jest geneza inkwizycji
• Czym jest satanizm
• Jaka jest historia i wymowa różańca
• Czym jest znak krzyża i jaka jest jego symbolika
• Metody wychowawcze Chrystusa
• O małżeństwie
• Różne imiona miłości
• Miłość a miłosierdzie
• Czy Jezus miał rodzeństwo

Tematem zasadniczym książki jest prezentacja dziejów sporu, jaki toczył się zarówno w wymiarze uniwersalnym, ale i lokalnym, pomiędzy dwiema wpływowymi wizjami świata oraz człowieka. Z jednej strony jest to wizja wyzwalającego dialogu stwórczego między Bogiem i człowiekiem, z drugiej strony koncepcja samostwarzania się człowieka. Chrześcijaństwo i marksizm to spór, a nawet ostry konflikt pomiędzy systemami myśli, konglomeratami przekonań i wartości, strukturami mentalnymi, świadomościami kolektywnymi, ponadindywidualnymi cechami minionej rzeczywistości, czyli kulturami. Pojawiające się w książce odniesienie do recepcji myśli Jana Pawła II w środowiskach reżimowych interpretatorów może być rozumiane jako odbieranie i postrzeganie nauki społecznej Jana Pawła II w świetle publicystyki marksistowskiej okresu schyłkowego PRL-u.

Niewielu chrześcijan miało w ręku Koran, niewielu też muzułmanów miało w ręku Biblię. A trzeba? Nie, nie trzeba, ale warto. Przecież te dwie księgi wyznaczają sposób myślenia i życia przynajmniej 55 procent populacji, przyjąwszy, że jest na świecie około 2,2 miliarda chrześcijan i 1,6 miliarda muzułmanów, czyli 32% i 23 % ludzkości. Można być zdziwionym, jak wiele te Księgi mają wspólnego. Spotkanie z postaciami Biblii na kartach Koranu może być tego przykładem.

Coraz częściej, wbrew powszechnemu przekonaniu, można zauważyć u wielu ludzi skupienie na głos rozlegających się dzwonów kościelnych, szczególnie tych w porze południowej o godz. 12.00. To dzwony, bijące na Anioł Pański (Angelus Domini). Powstanie tej modlitwy datuje się na XI wiek a jej przedmiotem jest rozważanie zwiastowania Maryi i wcielenia Jezusa Chrystusa. Jest to zatem szczególna modlitwa, dotycząca najważniejszego wydarzenia w dziejach ludzkości. Warto poznać  jej powstanie, historię i głębię treści, by coraz mocniej wpisywała się w nasze życie i kształtowała je.

Wydawaniem książek prezentujących temat rządzi obyczaj zainteresowania, działań marketingowych i prowadzenia Czytelnika rozmaitymi ścieżkami aż do tego miejsca, w którym przerzedzi się las omawianej literatury w tym przedmiocie, a na tak powstałym pustkowiu Czytelnik przyzna, że nieodzowne jest w tym miejscu drzewko posadzone właśnie przez wydawnictwo. Bywa, że proceder ten służy nie tylko lepszemu samopoczuciu wydawcy, który przyjął do wydania taką a nie inną książkę, ale i określa rzeczywistą racje wydania dzieła. I tak jest w tym przypadku.

Książka ta zamierzona została jako zaproszenie do wędrówki po skomplikowanych drogach myślenia religijnego i jego otchłaniach. Chce to uczynić, sięgając w myśl wybitnych myślicieli rodzimych: A. Cieszkowskiego, K. Libelta, M. Zdziechowskiego, St. Brzozowskiego, H. Elzenberga, K. L. Konińskiego, S. I. Witkiewicza, Cz. Miłosza. Proponuję wsłuchanie się w rytm, którym myślenie to pulsuje. Jest to również okazja, by myśl religijną polskich myślicieli skonfrontować z bezmyślnością, jakiej z lubością oddaje się chrześcijaństwo w Polsce, przedkładając podrygujący aktywizm ciągłych akcji duszpasterskich nad rzetelną, inspirującą refleksję religijną.

Sugerowany przez tytuł książki związek między rachunkiem sumienia a przekładem może na pierwszy rzut oka zaskakiwać. Wystarczy jednak uświadomić sobie, że spowiedź jako swoisty wykonawczy akt mowy polega na szukaniu i znajdowaniu formy wypowiedzi słownej dla tego, co podpowiada sumienie, by uznać ów związek za oczywisty. W każdym razie za oczywisty uważała go autorka tej książki. Jej zdaniem analiza mechanizmu spowiedzi odkrywa istotę relacji między myśleniem a językiem. I takie było główne przesłanie pracy o rachunku sumienia jako zadaniu tłumacza.

Pogoń za szczęściem to odwieczny sens i cel naszego życia. Niezależnie od czasów oraz środowiska, w których osadzony zostaje los człowieka, niezmienna jest ta subtelna, najwyższa wartość - bycie szczęśliwym. To sfera naszej doskonałości ziemskiej, podczas której czujemy błogostan. Nasze zmysły doznają upojenia, a ciało przenikają pozytywne emocje. Tęgie głowy filozofów, poetów i wielkich tego świata zmagają się ze sprecyzowaniem teorii na ten najistotniejszy wymiar spełnienia. Odpowiedź jest jednak krótka - to Miłość [...]

fragment wprowadzenia.

Petrus, ISBN: 978-83-61533-44-3, 145x200, 122 s., oprawa miękka

Książka ta dotyczy sytuacji rodziny w kontekście obecnego życia społecznego. Pokazuje, jak działania władz osłabiają rodzinę na płaszczyźnie ekonomicznej, pchając do kryzysu demograficznego. Prawodawstwo Europy ułatwia rozwody i aborcję, a utrudnia wychowanie. Państwo przejmuje tradycyjne funkcje rodziny. Poddaje ją nadzorowi biurokratycznemu. Rodzina jest jednak wspólnotą naturalną, która wyprzedza państwo. Miłość małżeńska i rodzinna pozostaje kluczowym czynnikiem szczęścia i rozwoju człowieka. Biblia i tradycja Kościoła są przeciwne rozwodom. Chrześcijaństwo stoi po stronie rodziny. Michał Wojciechowski - teolog świecki, profesor Pisma Świętego w Olsztynie.