Sztuka, kultura

Album ten jest pierwszą na polskim rynku księgarskim tak szeroką prezentacją dorobki Jana Stanisławskiego, niezrównanego mistrza malarstwa krajobrazowego. Ukazuje również prace najwybitniejszych uczniów jego szkoły - słynnej ,,majsterszuli" (m.in. Stanisława Kamockiego, Stefana Filipkiewicza czy Henryka Szczyglińskiego).
Książka odkrywa urzekający swą urodą i ,,poezją" świat: pejzaże pozbawione przemocy, a przecież pełne emocji. Odtwarzana przez Stanisławskiego przyroda opowiada o człowieku, o stanach jego duszy, o jego niepokojach i radościach, marzeniach i tęsknotach.
Autorka, wytrawna znawczyni świata sztuki młodopolskiej, wiedzie nas zrazu śladami samotnych ,,wędrówek piechotnych" Stanisławskiego po kraju, jego wypraw na Ukrainę i dalszych zagranicznych wojaży. Ukazuje fascynację artysty przyrodą i architekturą. I wreszcie prowadzi na szlaki wspólnych wyjazdów plenerowych ,,Majstra" i jego uczniów.

The Endless Search for Chopin is a chronicle of the great rivalry of more than a thousand Chopinists, a tale of the victors’ joy and the losers’ sorrow. This chronology of the battle for the Grand Prix is interwoven with thoughts on the jury’s decisions and portraits of the pianists who began their world careers at the Chopin Competition, as well as of the famous musicians who judged them. The history of Warsaw’s Chopin Competition is set against the background and atmosphere of the era, artistic, social and political. It is an endless search for the truth, a search for the pianist capable of fathoming the nature of the great composer’s romanticism to its very depths.

Chopin wiecznie poszukiwany - jest kroniką wielkiej rywalizacji ponad tysiąca chopinistów - to opowieść o radości zwycięzców i dramacie pokonanych. Chronologię walki o Grand Prix i inne nagrody przeplatają refleksje nad werdyktami, portrety pianistów, którzy na konkursie chopinowskim rozpoczynali światową karierę i słynnych artystów, którzy ich sądzili. Historia konkursów chopinowskich w Warszawie wyłania się z tła i atmosfery epoki - artystycznej, obyczajowej, politycznej. Jest wiecznym poszukiwaniem prawdy – poszukiwaniem tego, kto potrafi najgłębiej wniknąć w charakter romantyzmu genialnego kompozytora.

Janusz Ekiert is a musicologist and author of books including Pejzaże z fetyszem, Lustro epoki, Bilet do raju, the encyclopaedia Bliżej muzyki, Pochowam tu sekret, and An Illustrated Biography of Fryderyk Chopin, as well as thousands of reviews, newspaper columns, essays, radio shows and television programmes. For many years he has been a correspondent for the leading newspapers in Amsterdam, Helsinki, Vienna and Zagreb. He has been a juror for international music, radio and television competitions including the Prix Italia. The critics have praised his books for their literary qualities, evocative narrative and intriguing observations.

Obraz społeczeństwa lwowskiego w polskiej świadomości historycznej utrwalony został w literaturze, zwłaszcza pamiętnikarskiej, w malarstwie, rycinach i fotografiach, ale te obejmują głównie sześćdziesięciolecie trzech pokoleń, od roku 1880 do roku 1939, ze szczególnym nasileniem w międzywojennym dwudziestoleciu. I to właśnie tworzy ów Lwów sentymentalny, przedstawiony w pierwszej części niniejszego albumu.
Lwów w tym czasie był nadal miastem kilku nacji, języków i wyznań, ale górowała ludność polska, licząca około 80 procent mieszkańców. Kilkanaście procent stanowili obywatele mówiący językiem ukraińskim, grekokatolicy. Dużą wreszcie grupą występowali Żydzi, posługujący się na co dzień językiem jidysz, żyjący we własnej dzielnicy, położonej na północy miasta, za Teatrem Wielkim. Był jednak spory i ważny odłam społeczności żydowskiej całkowicie spolonizowanej, Polacy wyznania mojżeszowego: lekarze, adwokaci, pisarze i artyści, całkowicie utożsamiający się z kulturą i cywilizacją polską. Podobnie było z lwowską inteligencją pochodzenia ormiańskiego i karaimskiego.
Lwowiaków zawsze łączył szczery patriotyzm i mocna wieź wspólnoty, optymizm i radość życia. Sprzyjały temu codzienne przechadzki po ulicy Akademickiej, którym patronował Adam Mickiewicz na swej wyniosłej kolumnie, odbierający laur od geniusza sławy, sprzyjały temu niedzielne mszalne ,,dwunastówki", spacery po parku Kilińskiego i na plac Powystawowy, sprzyjał temu wreszcie lwowski sport, rozwinięty w tym mieście bardziej niż gdzie indziej.
(ze Słowa wstępnego prof. Zdzisława Żygulskiego jun.)