Sztuka i kultura, antropologia

Publikacja pokazuje dynamiczną interakcję nowoczesnej kultury i fotografii. W takiej perspektywie fotografia współtworzy współczesne rozumienie świata - jest metaforą dla twórców literatury filmu i sztuk plastycznych a z drugiej - należy do codziennych amatorskich praktyk. Książka przedstawia znakomitą panoramę niemal dwustu lat istnienia fotografii w perspektywie badań kulturowych socjologicznych i artystycznych dzięki czemu może być przydatną lekturą dla osób które po prostu chcą zrozumieć czym dziś jest fotografia. Dr hab. Marianna Michałowska Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

"Z najwyższym uznaniem odnoszę się do książki "Jak U siebie. Zamieszkiwanie i komfort" z trzech następujących powodów: [1] ponieważ porusza problematykę cały czas dość słabo obecną w polskim piśmiennictwie socjologicznym i etnologicznym, [2] ponieważ relacjonuje tę problematykę w oparciu o bardzo oryginalnie pomyślany, wzorcowo i rzetelnie przeprowadzony projekt badań empirycznych oraz [3] dlatego, że dostarcza ciekawych i wartych uwagi podpowiedzi do przewartościowań (choćby i niewielkich, lecz inne są już w zasadzie niemożliwe) na poziomie obowiązującej nas wszystkich teorii socjologicznej". Z recenzji prof. dra hab. Rafała Drozdowskiego "Odwołując się do jasno wyłożonych przekonań i założeń co do "charakteru świata społecznego", Marta Skowrońska buduje zniuansowany model strukturalny (relacyjny) zjawiska komfortu, który dopełnia odwołaniami do rezultatów badań empirycznych i erudycyjnymi ich komentarzami. Model ten uznaję za istotne osiągnięcie autorki pracy, przesądzające o wartości przedsięwzięcia badawczego, a także niezwykle wartościowy wkład w dorobek polskiej socjologii ostatniej dekady, przede wszystkim wkład w przebudowę jej dziedzinowego przedmiotu. Zaprezentowany model przybliża społeczną istotę zjawiska komfortu, nadaje temu zjawisku postać kategorialną". Z recenzji prof. dra hab. Rocha Sulimy

Autorka podjęła się zbadania wzajemnych zależności pomiędzy światopoglądem, religią a biografią. Za materiał badawczy posłużyły jej narracje autobiograficzne, czyli kilkugodzinne opowieści o własnym życiu, pozyskane od trzydziestu osób zamieszkałych w Przemyślu, a wywodzących się z trzech różnych wspólnot wyznaniowych: rzymskokatolickiej, greckokatolickiej i zielonoświątkowej. Autorka świadomie zastosowała taki dobór respondentów, interesowało ją bowiem na ile to, co religijne jest wyznacznikiem sensów biograficznych. Tym samym autorka podjęła próbę empirycznego sprawdzenia ustaleń teoretycznych P. Bergera i T. Luckmanna z jednej, zaś W. Pawluczuka z drugiej strony, dotyczących zakorzenienia, funkcjonowania i roli światopoglądu w biografii jednostki. Wnioski wyprowadzone z analizy zebranego materiały biograficznego ukazują w jaki sposób przynależność religijna wpłynęła na światopogląd i trajektorię życia badanych mieszkańców Przemyśla, którzy żyli w skomplikowanych kontekstach historycznych, religijnych i narodowościowych.