Historia cudów Joachim Bouflet

Problematyka taumaturgiczna zawsze budziła żywe zainteresowanie w skali całego świata. Cud należy do zjawisk paranormalnych znanych nie tylko w religiach ale i kulturach naszego globu. Psychologia religii ze swej strony utrzymuje że każdy człowiek w sytuacjach zagrożeń egzystencjalnych i granicznych oczekuje jakichś nadzwyczajnych interwencji z góry od Kogoś kto może przyjść mu z pomocą w chwilach zagrożeń i niebezpieczeństw dla jego życia. Przynajmniej od czasu powstania nowożytnego racjonalizmu skrajnego empiryzmu materializmu dialektycznego i historycznego determinizmu przyrodniczego pozytywizmu i scjentyzmu w kulturze europejskiej pojawił się głęboki sceptycyzm nie tylko co do wydarzeń które uważano za cudowne ale i możliwości zaistnienia cudu w ogóle. Zjawiska cudowne uważano za wynik ingerencji sił natury iluzji chorej wyobraźni itp. Apologetyka katolicka ze swej strony broniła możliwości cudu na płaszczyźnie nauk przyrodniczych i filozoficznych zupełnie nie biorąc pod uwagę jego wymiaru znaczeniowego i teologicznego. Bouflet ukazuje że cuda dzieją się nadal. Przedstawia historię cudów od średniowiecza do czasów najnowszych przy czym zwraca baczną uwagę na ich historyczność faktyczność wiarygodność kontekst religijny i znaczenie teologiczne które często wydobywa z paralelnych cudów biblijnych. Autor wykracza poza podtytuł swojej pracy gdyż przy określeniu pojęcia cudu sięga do tzw. cudów w świecie antycznym i rozumienia cudu w różnych aspektach historycznych. Pogłębiając rozumienie cudu odwołuje się do jego ujmowania w Kościołach wschodnich w judaizmie buddyzmie i islamie ilustrując rozważania opisem konkretnych zdarzeń by ostatecznie skoncentrować się na cudzie jako znaku działania Bożego. Dla jeszcze większej precyzacji pojęcia cudu porównuje go z innymi zjawiskami paranormalnymi np. stygmaty lewitacje zapachy świętości.

Oficyna Naukowa 2011, ISBN: 978-83-7737-018-6, 140x220, 236 s., oprawa twarda