Pokuta brata Cadfaela Ellis Peters

Latem 1143 roku William z Lythwood wraca do Shrewsbury... w trumnie. Jego pielgrzymka dobiegła wreszcie końca. Młody towarzysz Williama Elave odprowadza ciało do rodziny i zabiega o pochowanie swego mistrza na cmentarzu opactwa św. Piotra i Pawła mimo że Williamowi wytykano kiedyś heretyckie poglądy . Sam Elave też najwyraźniej nauczył się sceptycyzmu - po tym jak po pijanemu wygłasza nieprawomyślne opinie wpływowy prałat Gerbert oskarża go o herezję. Piękna Fortunata którą Elave adoruje staje się wbrew swej woli świadkiem oskarżenia. Gdy w jej domu zostaje popełniona brutalna zbrodnia brat Cadfael zostaje raz jeszcze wezwany ze swego herbarium do pomocy staremu przyjacielowi szeryfowi Hugonowi Beringarowi. Nowe zadanie Cadfaela jest podwójnie trudne - musi odeprzeć oskarżenia o herezję oraz rozwiązać sprawę morderstwa...

Czternasty tom przygód braciszka Cadfaela. Jest rok 1142 i cała Anglia wije się w żelaznym uścisku wojny domowej. Tymczasem w zacisznym klasztorze benedyktyńskiego opactwa św. Piotra i Pawła zaczyna się łańcuch zdarzeń nie mniej doniosłych niż polityczne wstrząsy zewnętrznego świata. Pierwszym z nich jest smutny zgon Ryszarda Ludela, pana na Eaton, którego dziesięcioletni syn i dziedzic, także Ryszard, jest wychowankiem opactwa. Chłopiec odmawia podporządkowania się swej groźnej babce Dionizji i wspierany przez opata Radulfusa, przeciwstawia się jej furii. Nowym przybyszem w te strony jest pustelnik Cuthred, który cieszy się protekcją Dionizji, i którego młody towarzysz, Hiacynt, zaprzyjaźnia się z Ryszardem. Mimo krążącej opinii o jego świętości, przybycie Cuthreda zwiastuje mnichom serię nieszczęść. Zaginięcie Ryszarda i znalezienie zwłok w lesie Eyton zmusza raz jeszcze brata Cadfaela do opuszczenia zacisza herbarium i wykorzystania swej wiedzy o ludzkiej naturze w celu wytropienia bezlitosnego mordercy.

W październiku 1142 roku miejscowy ziemianin ofiarowuje Pole Garncarza Kościołowi. Grunt ten, dzierżawiony poprzednio przez garncarza Rualda i jego uroczą młodą żonę, zostaje przekazany opactwu w sierpniu 1143 roku. Wkrótce potem, kiedy benedyktyni zaczynają orkę, ich oczom ukazują się długie loki martwej kobiety.
Wraz z tym makabrycznym odkryciem pojawiają się złożone i delikatnej natury problemy, Ruald bowiem opuścił swą żonę Generys, żeby złożyć śluby zakonne, o niej zaś sądzono, że odeszła skrycie z kochankiem.
Wygląda na to, że martwa kobieta to właśnie Generys i że ktoś ją zamordował. Po przybyciu do opactwa młodego Suliena Blounta, nowicjusza uciekającego do domu ze spustoszonej przez wojnę domową wschodniej Anglii, tajemnice zaczynają się mnożyć...